Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Νάξο

Η γραμματεία Νάξου του Π.Α.ΜΕ χαιρετίζει τους εργαζόμενους, εργάτες και εργάτριες, αγρότες, συνταξιούχους, νέους και γυναίκες που συμμετείχαν στην Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση  στην παραλία της Νάξου, τιμώντας τους νεκρούς της τάξης μας, τους ηρωικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του εργατικού λαϊκού κινήματος στην ανειρήνευτη πάλη με το......

κεφάλαιο.

 Ο κεντρικός ομιλητής της γραμματείας Νάξου του ΠΑΜΕ, τόνισε ότι  «στον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς εμείς δεν δίνουμε τόνο μνημόσυνου, ούτε κλαίμε απλά τους νεκρούς της τάξης μας και του λαού, που έδωσαν τη ζωή τους για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης» και

κάλεσε τον λαό «μέσα από τους συλλογικούς, οργανωμένους αγώνες με πίστη στο δίκιο μας, να πούμε όχι στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα, στη σύγχρονη δουλεία. Να βροντοφωνάξουμε πως δούλοι του 21^ου αιώνα δε θα γίνουμε».

Στην εκδήλωση διαβάστηκαν ιστορικά κείμενα από νεολαίους του ΠΑΜΕ για τους πρώτους γιορτασμούς της Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα και για την Πρωτομαγιά του 1944. Στη συνέχεια απεύθυνε  χαιρετισμό η Λαϊκή Επιτροπή Κωμιακής.

Η Γραμματεία Νάξου του ΠΑΜΕ κατήγγειλε τον δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων όπου με περίσσιο αυταρχισμό, με πρόσχημα την καθαριότητα και «αφού έχει λύσει όλα τα άλλα προβλήματα του δήμου» έδωσε εντολή τις προηγούμενες μέρες να ξηλωθεί το πανό του ΠΑΜΕ, το οποίο καλούσε τον κόσμο στην πρωτομαγιάτική συγκέντρωση.

Καλούμε την εργατική τάξη να μην παραιτηθεί από τα δικαιώματά της, δυναμώνοντας την κοινωνική συμμαχία των λαϊκών στρωμάτων, συγκεντρώνοντας δυνάμεις ενάντια στα μονοπώλια, να ανοίξουμε τον δρόμος για πιο βαθιές αλλαγές.

  

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι, άνεργοι

Στον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς εμείς δεν δίνουμε τόνο μνημόσυνου, ούτε κλαίμε απλά τους νεκρούς της τάξης μας και του λαού, που έδωσαν τη ζωή τους για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης.

Τα διδάγματα της εξέγερσης των εργατών του Σικάγο, αλλά και των εργατών όλου του κόσμου, των αιματοβαμένων αγώνων και των θυσιών του εργατικού λαϊκού κινήματος και στη χώρα μας, απαντούν σε μια σειρά ερωτήματα τα οποία απασχολούν σήμερα τον εργάτη, την εργατική λαϊκή οικογένεια για το πώς θα ξεφύγει από τα απανωτά βάρβαρα μέτρα που τον εξαθλιώνουν. Πως θα υπάρξει διέξοδος από την κρίση προς όφελος του.

Η απεργία της πρωτομαγιάς είναι μέρα αγωνιστικής διεκδίκησης και εκδήλωσης της αγανάκτησης και της οργής μας. Μέσα από τους συλλογικούς, οργανωμένους αγώνες με πίστη στο δίκιο μας, να πούμε όχι στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα, στη σύγχρονη δουλεία. Να βροντοφωνάξουμε πως «δούλοι του 21^ου αιώνα δε θα γίνουμε».

Είναι μέρα αγώνα! Μέρα διεθνιστικής αλληλεγγύης βαμμένη με το αίμα των εργατών του Σικάγου, των αμέτρητων θυσιών και των αναρίθμητων ηρώων της εργατικής τάξης που έπεσαν στις συγκρούσεις της ταξικής πάλης. Μέρα που οι εργάτες σε όλο τον κόσμο δείχνουν τις γροθιές τους, επιδεικνύουν στους εκμεταλλευτές τη δύναμη τους. Μέρα που προβάλλονται τα σύγχρονα αιτήματα των εργαζομένων για αξιοπρεπή ζωή, αιτήματα ανακούφισης της εργατικής οικογένειας από τα βάρβαρα μέτρα των μονοπωλίων και του πολιτικού προσωπικού τους.

Τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων δε χαρίστηκαν, δεν παραχωρήθηκαν από τους εκμεταλλευτές, από κυβερνήσεις και κοινοβούλια. Κατακτήθηκαν με αδιάκοπους σκληρούς αγώνες, με οργάνωση και αντοχή.

Είναι η μέρα που οι εργάτες όλου του κόσμου τιμούν τους νεκρούς της τάξης τους, τους ηρωικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στην ανειρήνευτη πάλη με το κεφάλαιο. Σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η μέρα που η παγκόσμια εργατική τάξη διατρανώνει την απόφαση της να συνεχίσει την ηρωική της πορεία ως το τέλος, ως τη νίκη.

Οι σταθεροί σχεδιασμοί ευνουχισμού της εργατικής πρωτομαγιάς και η προσπάθεια εκφυλισμού της, από την εργοδοσία και την κυβέρνηση, δε θα περάσει!

Ο τρόμος που νιώθουν μπροστά στο δέος των αγώνων που βάζουν σε κίνδυνο την κυριαρχία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, να μεγαλώσει.

Η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού έχει το δίκιο και τη δύναμη να ανατρέψει σχεδιασμούς, να δημιουργήσει τριγμούς στην εξουσία των εκμεταλλευτών μας.

Όχι άλλες θυσίες για τα συμφέροντά τους!

Ανάπτυξη για το λαό και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες

Είναι καθήκον σήμερα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να πάρουμε την ατομική και συλλογική ευθύνη. Η ανακούφιση και η λύτρωση από τη θηλιά στο λαιμό της εργατικής-λαϊκής οικογένειας δε θα έρθει αυτόματα, δε θα πραγματοποιηθεί μονομιάς. Δε θα γίνει χωρίς την παρέμβαση του λαού στις εξελίξεις, τη συμμετοχή των εργαζομένων στις συλλογικές διαδικασίες, την οργάνωση στα σωματεία, τη σύγκρουση στους τόπους δουλειάς.

Στις σημερινές συνθήκες υπάρχουν αιτήματα αναχαίτισης της επίθεσης που απαντούν στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αιτήματα που πρέπει να γίνουν κτήμα των εργαζομένων, να μπουν στη ζωή των σωματείων, να παλεύονται χωρίς ηττοπάθεια στα εργοστάσια και στους τόπους δουλειάς.

Εμείς έχουμε τη δύναμη! Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά!

Δεν υπάρχει βήμα πίσω από το αίτημα για σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους και όλες, με κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, με υπεράσπιση του λαϊκού εισοδήματος.

Κανένας εργαζόμενος να μη δουλεύει χωρίς συλλογική σύμβαση. Να καταργηθεί ο άθλιος διαχωρισμός των εργαζομένων με βάση την ηλικία.

Κανένας νέος εργάτης να μη δουλεύει για ψίχουλα, κανένας εργαζόμενος σπουδαστής με βάση την πρακτική του να μη δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί.

Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων ανεργίας, της τζάμπα εργασίας στις επιχειρήσεις, της δουλειάς χωρίς δικαιώματα με ημερομηνία λήξης.

Να δυναμώσει το πλέγμα προστασίας της εργατικής-λαϊκής οικογένειας, της εργαζόμενης γυναίκας.

Να αγωνιστούμε για σύγχρονη αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν υγεία για όλους, για δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες

Να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας αδέλφια, να δυναμώσει η κοινή οργάνωση και πάλη Ελλήνων και μεταναστών κατά της βαρβαρότητας και της εξουσίας των μονοπωλίων, ενάντια στον ρατσισμό και την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, ενάντια στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και του πολέμου.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος!

Δεν υπάρχουν περιθώρια για μικρές ή μεγάλες νίκες αν δε στρέψουν οι εργαζόμενοι τα όπλα τους απέναντι σε αυτούς που σήμερα μας εξαθλιώνουν, κλέβουν τον πλούτο που παράγουμε, είναι οι κερδισμένοι της κρίσης και των μέτρων, μας απειλούν και μας εκβιάζουν με την πείνα για να σκύψουμε το κεφάλι, να ζούμε γονατιστοί.

Σήμερα χρειάζεται κίνημα που θα πετάξει από πάνω του τα παραπλανητικά συνθήματα για δήθεν καλύτερη διαπραγμάτευση με την ΕΕ, για πιο ανθρώπινη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος. Χρειάζεται κίνημα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής του ευρωμονόδρομου και των μνημονίων, καμιά αναγνώριση από το λαό του χρέους και των ελλειμμάτων, έξοδο από την λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

Κίνημα οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, τους νόμους και το κράτος της, μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και τον κλάδο. Κίνημα απαλλαγμένο από τους ανθρώπους της εργοδοσίας, που θα στηρίζεται και θα αναπτύσσει την κοινωνική συμμαχία, που δε θα παλεύει μόνο για επιμέρους, προσωρινές και αμφίβολες βελτιώσεις αλλά για το σύνολο των αναγκών της λαϊκής-εργατικής οικογένειας, κίνημα που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη το ερώτημα ποιος είναι ο παραγωγός του πλούτου, να φέρνει στην επιφάνεια το ερώτημα ή εμείς ή τα μονοπώλια.

Κίνημα που θα απαντάει με αγώνες σε κάθε τόπο δουλειάς και εργοστάσια, με πολλαπλασιασμό των πρωτοβουλιών σε κλαδικό και τοπικό επίπεδο από σωματεία και λαϊκές επιτροπές, που θα φρενάρουν και θα σταματούν στην πράξη τα μέτρα πτώχευσης του λαού μας. Κίνημα που θα στέκεται κόντρα στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, στις φωνές της ταξικής συνεργασίας και των κοινωνικών διαλόγων.

Η στάση της ΓΣΕΕ, του ΣΕΒ και των εργοδοτών σε συνάντηση που είχαν πριν λίγες μέρες ήταν προκλητική.

Απαίτησαν να μάθουμε να ζούμε με 500 ευρώ, να δουλεύουμε με 3 ώρες χωρίς σταθερή και μόνιμη εργασία.

Με προκλητικό τρόπο ξεκαθάρισαν ότι πλέον δε χρειάζεται να υπάρχει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας γιατί όπως είπαν «δεν απαντάει στις αγωνίες των εργαζομένων» και συνέχισαν να προκαλούν χυδαία λέγοντας ότι «δεν απασχολεί τους εργαζόμενους το ύψος του μισθού αλλά το αν θα έχουν δουλειά και για πόσο, αν θα πληρώνονται, αν θα έχουν δουλειά τα παιδιά τους και αν θα πάρουν σύνταξη».

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τη δήλωσή της ότι «είναι νόμιμα και εύλογα τα επιχειρήματα των εργοδοτών για την άρνησή τους για υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας», αθωώνει τους εργοδότες και κρύβει ότι τρόικα και κυβέρνηση είναι η φωνή των εργοδοτών.

Καλούμε την εργατική τάξη να μην παραιτηθεί από τα δικαιώματά της.

Να μην παραιτηθεί από τους σταθερούς όρους εργασίας, από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Να πάρει τη ζωή της, το μέλλον της στα χέρια της για να μη ζει σε καθεστώς σκλαβιάς.

Να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στην ηγεσία της ΓΣΕΕ. Με την πάλη της να επιβάλλει το δίκιο της.

Να δυναμώσει την οργάνωσή της σε κάθε τόπο δουλειάς.

Να αλλάξει τους συσχετισμούς.

Να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και τη στρατηγική του στο συνδικαλιστικό κίνημα. 

Να χτίσει την ενότητά της σε νέες βάσεις με στόχο να αλλάξει την πορεία των εξελίξεων για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Να πάρει στα χέρια της όλο τον πλούτο που παράγει. Άλλη επιλογή δεν έχει.

Να συγχρονιστεί το βήμα των εργαζομένων με το βήμα όλων όσων πλήττονται και βασανίζονται από τη δικτατορία των μονοπωλίων.

Να δυναμώσει το μέτωπο πάλης εργατών, υπαλλήλων του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, γυναικών στη γραμμή της πάλης για την υπεράσπιση και της πιο μικρής κατάκτησης της εργατικής τάξης και του λαού.

Να δυναμώσει η κοινωνική συμμαχία των λαϊκών στρωμάτων, να συγκεντρώνονται δυνάμεις ενάντια στα μονοπώλια, να ανοίγει ο δρόμος για πιο βαθιές αλλαγές.

Να σηκωθούν ψηλά οι σημαίες του αγώνα, οι σημαίες της ταξικής πάλης!

Στον κόκκινο δρόμο των εργατών του Σικάγου και των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας, συνεχίζουμε ανυποχώρητα για την οργάνωση του λαού μας

Ζήτω η 1η Μάη! Ζήτω η παγκόσμια εργατική τάξη!