Δεν γίναμε «σωστοί άνθρωποι» διότι μεγαλώσαμε βλέποντας:

*Τον Σκρουτζ Μακ Ντακ να συσσωρεύει πλούτο, εκμεταλλευόμενος ακόμα και τους συγγενείς του.
 *Τον Ντόναλντ Ντακ με τα ανίψια του να είναι μια ζωή άνεργοι και όμως να επιβιώνουν.
* Τον Μίκι Μάους να υπόσχεται γάμο στη Μίνι, αλλά να μη την παντρεύεται ποτέ.
*Τον Πινόκιο να λέει συνεχώς ψέματα.
 *Τον Αλαντίν να είναι κλέφτης και να κάνει παρέα με τον Αλή Μπαμπά και άλλους 40 κλέφτες.
* Τον Μπαγκς Μπάνυ να είναι ο πιο αλήτης της παρέας και να...... κλέβει συνεχώς το καρότο το επιούσιο. 
*Τον Ντάφυ Ντακ, να κοροϊδεύει όλο τον κόσμο.
*Τον Ταρζάν να τριγυρνάει γυμνός από δω κι από κει.
  *Τη Σταχτοπούτα να γυρνάει σπίτι της μεσάνυχτα. Και ξυπόλυτη.
  *Τη Χιονάτη να μένει σε ένα σπίτι με επτά άντρες!!!
* Τον Μπάτμαν να οδηγεί με 300 χλμ την ώρα, παραβιάζοντας όλους τους κώδικες.
  *Τον Ποπάυ να έχει τατουάζ και να καπνίζει συνεχώς πίπα.
*Τον Σούπερμαν να κρύβει την πραγματική του ταυτότητα.
* Και τελευταίο τον Πάκμαν, να τρέχει σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο με ηλεκτρονική μουσική, καταπίνοντας χαπάκια αγνώστου προελεύσεως.
 Με όλο αυτό το παιδικό μορφωτικό back-ground, περιμένει κανείς κάποια προκοπή κατά την ενηλικίωση;