Έρχεται πόλεμος στη Μεσόγειο!!!!

Γράφει ο Μ. Τασιόπουλος
Το θερμόμετρο της αντιπαράθεσης Τουρκίας-Ισραήλ ανεβαίνει κάθε ώρα που περνάει. Οι δύο χώρες από την προηγούμενη εβδομάδα έχουν διακόψει τις διπλωματικές τους σχέσεις σε επίπεδο πρέσβεων, ενώ οι σκληρές και επιθετικές δηλώσεις διαδέχονται η μία την άλλη.
Η ρήξη
Κρίσιμο το γεγονός ότι εκπρόσωπος του ισραηλινού Κοινοβουλίου, ενημέρωσε την Ουάσιγκτον και την Χίλαρι Κλίντον, ότι το Ισραήλ εντάσσει πλέον την Τουρκία στον «άξονα του κακού», μαζί με το Ιράν και τη Β. Κορέα. Κατηγορώντας την μάλιστα ότι υποθάλπει τη διεθνή τρομοκρατία. Σε όλο τον κόσμο αναμένεται η έναρξη των ερευνών για τα θαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου στην Κύπρο, σε περίπου δύο εβδομάδες, όταν οι απειλές της Τουρκίας, ότι θα....... επέμβει στρατιωτικά είτε θα επιβεβαιωθούν είτε η Τουρκία απέναντι στο Ισραηλινό, το Αμερικανικό ναυτικό, το Ελληνικό στο Αιγαίο και την Ρωσία να συζητά για εμπλοκή των δικών της ναυτικών και στρατιωτικών δυνάμεων, στην περίπτωση που η Άγκυρα επιχειρήσει Αττίλα 3, θα υποχωρήσει, αποδεχόμενη τον περιορισμένο ρόλο της, στη Μεσόγειο , τα Βαλκάνια και τον Καύκασο.


Η παγίδα

Όσο και αν εκδηλώνεται στην Αθήνα θαυμασμός και δέος για την αυτοκρατορική στρατηγική των Ερντογάν- Νταβούτογλου, αυτή ενέχει ένα πολύ σημαντικό στρατηγικά λάθος. Εκτιμά τη σημερινή Τουρκία κατ’ αντιστοιχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χωρίς να αναζητά συμμάχους αλλά μόνον αντιπαλότητες. Η Τουρκία στην παρούσα φάση έχει ανοιχτά τρία μέτωπα. Το Κουρδικό στα ανατολικά της, το μόνιμο στο Αιγαίο- δυτικά της- και το νότιο που σχετίζεται με την αναταραχή στην Αραβία και ειδικά στη Συρία που εξελίσσεται. Σημειωτέον ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, που δεν είναι καθόλου περίφημες ιστορικά για την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα τους, αλλά μόνον για τον όγκο τους, έχουν δεχθεί πολύ σημαντικό πλήγμα από τις εσωτερικές εκκαθαρίσεις εξαιτίας της Εργκένεκον και της ελίτ των κεμαλικών, στα ανώτερα και ανώτατα επιτελικά τους επίπεδα.

Το πάζλ για την «θρασύδειλη» Άγκυρα που επεμβαίνει στρατιωτικά, εκ του ασφαλούς, όπως έκανε και στην Κύπρο το 1974, γίνεται πολύ δύσκολο, σχεδόν αδιέξοδο.

Να σημειώσουμε ότι σήμερα, ο εταίρος της Τουρκίας στον «θεωρητικό» άξονα του Ισλάμ, το Ιράν, εστράφη εναντίον της, εξαιτίας της νατοϊκής «αντιπυραυλικής ασπίδας», που το σημαδεύει και δείχνει πρόθυμη η Άγκυρα να συμμετάσχει. Έτσι τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη τόσο με το Ισραήλ όσο και με το Ιράν. Ομοίως προκαλώντας την Ρωσία ,με την «ενότητα του Καυκάσου», από την γεωργία και την Αρμενία , μέχρι την Άγκυρα, όραμα που δημοσιοποίησε προ μηνών ο Νταβούτογλου, φέρνει την Μόσχα σε συσχετισμό με την Ουάσιγκτον, που είναι σε απολύτως ψυχρές σχέσεις με την Άγκυρα πλέον, άσχετα με τα επιμέρους συμφέροντα των δύο πρώην υπερδυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου ή του Καυκάσου.

Μένει στο πλευρό της Τουρκίας, ο μόνιμος σύμμαχός της, το Βερολίνο , με το οποίο υπογράφει στρατιωτικές συμφωνίες για εξοπλισμούς. Αλλά η Γερμανία μπορεί να στηρίξει την Άγκυρα με μυστικές επιχειρήσεις, όπως έκανε και την εποχή του Κεμάλ, πετυχαίνοντας την Μικρασιατική καταστροφή του Ελληνισμού. Δεν μπορεί να στηρίξει την Τουρκία έναντι του Ισραήλ λόγω του ναζισμού και δεν μπορεί να στείλει στρατό λόγω του μεταπολεμικού Συντάγματός της.

Η σύγκρουση

Όσο και αν φαίνεται προωθημένο τόσο από την πλευρά της Άγκυρας όσο και από την πλευρά του Τελ Αβίβ αναπτύσσεται μια θερμή αντιπαράθεση. Είναι πολύ πιθανό ότι εύκολα μπορούν όλα να καταλήξουν σε μια θερμή σύγκρουση στρατιωτικού τύπου, εκτός αν η Άγκυρα υποχωρήσει. Αλλά τότε πως θα αποκτήσει κύρος ως αυτοκρατορία των μουσουλμάνων; Το Ισραήλ ,με τα δεδομένα της Αραβικής Άνοιξης που εξαπλώνεται δεν έχει καμία ανησυχία να συγκρουστεί με την Τουρκία. Πέραν του ότι θα εμπεδώσει τον άξονα με Κύπρο- Ελλάδα , προς την Ευρώπη , θα δημιουργήσει πολύ πιο θετικό περιβάλλον σε σχέση με τους Άραβες , σε σχέση με τον πόλεμο των 6ημερών, που ακολούθησε την συγκρότηση του και δημιουργεί επιπλοκές μέχρι σήμερα. Γιατί οι Τούρκοι και πολύ περισσότερο η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποτέλεσε μια δύναμη κατοχής για τους Άραβες, όπως και για τους Έλληνες ή τους Βαλκάνιους.

Η Άνοιξη των Εθνών στον 18ο αιώνα και τον 19ο, διέλυσε την Αυτοκρατορία των Οθωμανών, όπως και η Άνοιξη των Αράβων, περισσότερο κοινωνική και λιγότερο απελευθερωτική, θα δημιουργήσει δεδομένα Εθνοαστισμού στη Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική, που θα ευνοήσει το Ισραήλ, που επιδιώκει σήμερα παρά ποτέ , την έξοδο του από την απομόνωση, που το χαρακτηρίζει από την ίδρυση του νέου κράτους του και τη σύγκρουση με τους Παλαιστινίους. Άλλωστε δυνάμεις όπως το Ιράν στους Σιίτες ή η Αίγυπτος στους Σουνίτες, επιζητούν την δική τους ισχυροποίηση μέσα στο Ισλάμ , τον Αραβικό Σύνδεσμο ή την Ισλαμική Διάσκεψη και δεν έχουν λόγο να χαρίσουν το μέλλον την Ιστορίας στους νέο-οθωμανούς της Άγκυρας.

Ο παράγοντας Ελλάδα

Μπορεί στην παρούσα φάση η Ελλάδα να είναι κυριολεκτικά οικονομικά κατεστραμμένη, χωρίς κύρος στην Ευρώπη και απολύτως αποδομημένη εκ των έσω. Υπακούοντας στις νέο-ταξικές οδηγίες της μεταψυχροπολεμικής Παγκοσμιοποίησης, το πολιτικό και οικονομικό της σύστημα προετοιμάζεται να μετατραπεί σε «ρωμιούς» στη νέα αυτοκρατορία των Οθωμανών, ενώ σε συνάξεις όπως αυτή του Ερζερούμ, να δίνει «Γή και Ύδωρ» με την υπογραφή του παρόντος πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, ενώ ο προκάτοχος του Κ. Καραμανλής είχε και κουμπαριά με τον χαλίφη Ερντογάν και το μέσο έλληνα να περνά τις μέρες της οικονομικής του απαξίας, παρακολουθώντας τουρκικά σίριαλ στην τηλεόραση ή μαθαίνοντας τουρκικά, για να καταλαβαίνει καλύτερα τη γλώσσα.

Παραταύτα βρίσκει το θάρρος το πολιτικό της δυναμικό να τοποθετηθεί, διπλωματικά- στρατιωτικά-οικονομικά με την πλευρά του Ισραήλ και του άξονα με την Κύπρο. Η επίσκεψη Μπεγλίτη στο Ισραήλ και η τοποθέτηση του ομολόγου του περί ιστορικών Εθνών, που θα εξελίξουν την πορεία στην ευρύτερη περιοχή δίνουν μια απεικόνιση μιας Ελλάδας, που θα μπορέσει να ανταπεξέλθει του σημερινού «βατερλό» και να διατηρήσει την αυτονομία και την σημασία της στη Μεσόγειο.

Άλλωστε ότι και αν συμβεί στην Κύπρο , μία από τις ενδιαφέρουσες συνέχειες θα είναι έξω από το Καστελόριζο. Εκεί που θα συναντήσει η Ελληνική ΑΟΖ την Κυπριακή και Ισραηλινή ή θα πετύχει η Τουρκία την διχοτόμηση του Αιγαίου, συνδέοντας τη δική της ΑΟΖ με εκείνη της Αιγύπτου και ίσως έτσι «υποκλέψει» και το κοίτασμα φυσικού αερίου νοτίως της Κρήτης, αξιοποιώντας μια ιδιαίτερη σχέση με τους αντικαθεστωτικούς της Λιβύης.

Όπως και αν εξελιχθούν τα ζητήματα η Τουρκία κοιτά «ανατολικά» και η Ελλάδα «δυτικά». Αν υπάρξει πόλεμος, όπως πάντα συμβαίνει στις θερμές συρράξεις… θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι, αλλά και μια νέα τάξη στη Μεσόγειο, που θα είναι σε κάθε περίπτωση μετά- Νάσερ εποχή , όχι μόνον για τους Άραβες και τους Ισραηλινούς, αλλά και για τους Έλληνες.
http://kostasxan.blogspot.com