ΔΕΛΤΙΑΑ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Ο.Λ.Μ.Ε.

*Εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα

*Με αφορμή την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων

του διεθνούς διαγωνισμού PISA 2012

Θέμα: Εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα

 Κύριοι Υπουργοί,

Κυρία και κύριε Υφυπουργέ,

 Το αίτημα της ομοσπονδίας μας να καταργηθεί ο ν. 4172/13  (αρ.82) και.....

να επιστρέψουν όλοι οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία τους και παράλληλα να επαναλειτουργήσουν όλες οι ειδικότητες και οι τομείς στα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ είναι αδιαπραγμάτευτο. Σε κάθε περίπτωση απαιτούμε την άμεση εργασιακή αποκατάσταση των εκπαιδευτικών της ΤΕΕ σε εκπαιδευτική θέση μέσα στις υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας.

Τα Υπουργεία Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης με τις μέχρι σήμερα ανακοινώσεις τους ουσιαστικά ομολογούν πως θα οδηγηθούν σε απόλυση τουλάχιστον 474 εκπαιδευτικοί, αφού οι θέσεις που ανακοίνωσαν πως θα προκηρυχθούν είναι 1400 (οι 150 από αυτές είναι εκτός Υπουργείου Παιδείας), ενώ οι εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα, σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν τα Υπουργεία είναι 1874.

Οι θέσεις που προβλέπονται από τις ανακοινώσεις αυτές όχι μόνο δεν καλύπτουν  ΟΛΟΥΣ τους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται σε  διαθεσιμότητα αλλά και επιβάλλουν αλλαγή επαγγέλματος (διοικητικοί) ακόμα και υπουργείου (βρεφονηπιοκόμοι)!

Επίσης στις 233 θέσεις εκπαιδευτικών που κατέχουν και δεύτερο πτυχίο δεν περιλαμβάνονται εκπαιδευτικοί με πτυχίο π.χ. φυσικού, μαθηματικού, χημικού, θεολόγου, φυσικής αγωγής, οικονομολόγου, οικ.-διοίκησης αλλά και άλλων ειδικοτήτων, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα οι οποίοι κατέχουν τέτοια πτυχία. Ζητάμε για μια ακόμα φορά να προκηρυχθούν θέσεις για όλες τις ειδικότητες.

Καταγγέλλουμε την τακτική της κυβέρνησης που έχει θέσει σε πλήρη ομηρεία, αβεβαιότητα και ανασφάλεια χιλιάδες εκπαιδευτικούς.

Την ίδια στιγμή επίσης, χιλιάδες μαθητές στα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ της χώρας δεν κάνουν μαθήματα ειδικότητας (στους τομείς υγείας – πρόνοιας, εφαρμοσμένων τεχνών και αισθητικής – κομμωτικής) και είναι μαθητές Γ΄ Λυκείου οι οποίοι θα δώσουν πανελλήνιες εξετάσεις και θα πάρουν πτυχίο σε κάποια ειδικότητα.

Απαιτούμε:

§ Να επιστρέψουν όλοι οι εκπαιδευτικοί που είναι σε διαθεσιμότητα σε μόνιμες οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Παιδείας.

§ Καμία απόλυση εκπαιδευτικού.

§ Να δοθούν τόσες θέσεις όσες είναι οι εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα.

§ Να επαναλειτουργήσουν όλοι οι τομείς που καταργήθηκαν.

§ Κανείς μαθητής, κανείς εκπαιδευτικός δεν περισσεύει.

Τέλος όσον αφορά τη διαδικασία τοποθέτησης των εκπαιδευτικών σε νέες θέσεις, η οποία θα γίνει με την απόφαση μοριοδότησης του Υπουργείου διοικητικής Μεταρρύθμισης έχουμε να επισημάνουμε τα παρακάτω:

Καταρχήν είμαστε απόλυτα αντίθετοι με τη μοριοδότηση γιατί πρακτικά αυτό σημαίνει την αποδοχή ότι οι θέσεις είναι λιγότερες από τους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και άρα θα υπάρχουν απολύσεις.

Σε κάθε περίπτωση όμως και επειδή η διαδικασία αυτή ήδη προχωρά, θεωρούμε απαράδεκτο να υπάρχει διάκριση των εκπαιδευτικών ανάλογα με τον τρόπο διορισμού μεταξύ επετηρίδας και διαγωνισμού του ΑΣΕΠ.

Οι εκπαιδευτικοί διοριζόμαστε με απολύτως αντικειμενικό τρόπο, χωρίς ρουσφετολογικές διαδικασίες. Μέχρι το 2001 για τις ειδικότητες αυτές ο τρόπος διορισμού ήταν η επετηρίδα. Μετά δημιουργήθηκαν δύο παράλληλοι δρόμοι, ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ και η μετεξέλιξη της επετηρίδας. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις εκπαιδευτικών που βρίσκονταν και στους δύο πίνακες διοριστέων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις, εκπαιδευτικοί επιτυχόντες του ΑΣΕΠ να διοριστούν τελικά με τους πίνακες της μετεξελιγμένης επετηρίδας γιατί αυτός ο διορισμός προηγούνταν χρονικά.

Ζητάμε λοιπόν να μην υπάρχει καμιά διάκριση ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς σε σχέση με τον τρόπο διορισμού τους (ΑΣΕΠ - επετηρίδα). Για εμάς, αλλά και για τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης, κανείς και καμιά εκπαιδευτικός δεν περισσεύει.

Με αφορμή την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων

του διεθνούς διαγωνισμού PISA 2012

Εδώ και ενάμιση μήνα η ελληνική εκπαίδευση περιστρέφεται γύρω από την έννοια της αξιολόγησης των σχολείων και των εκπαιδευτικών. Σεμινάρια επιμόρφωσης οργανώνονται από το Υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να καθοριστούν τα κριτήρια διασφάλισης της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου και οι «αντικειμενικοί δείκτες» κοινωνικής ανταποδοτικότητας των εκπαιδευτικών. Ο στόχος είναι ένα  «σύγχρονο αποτελεσματικό και ποιοτικό σχολείο». Σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, «ο εκπαιδευτικός, ο γονιός και η αυτόνομη σχολική μονάδα φέρουν την κύρια ευθύνη για όλα τα εκπαιδευτικά δεινά». Για το λόγο αυτό, ο εκπαιδευτικός «θα πρέπει να αξιολογηθεί, να αποτιμηθεί ποσοτικά το έργο του και ενδεχόμενα, αν πιστοποιηθεί η ανεπάρκειά του, να απολυθεί». Η σχολική μονάδα θα πρέπει να λειτουργήσει αυτόνομα, ανταγωνιστικά,  να προσαρμόσει τη μάθηση στις ανάγκες των επιχειρήσεων, ενώ ο γονιός θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Διατίθενται δε αφειδώς κονδύλια για όλες αυτές τις δραστηριότητες τη στιγμή που στα σχολεία δεν μπορούν να καλύψουν στις βασικές λειτουργικές τους ανάγκες, ενώ σε χιλιάδες μαθητές που υποσιτίζονται δεν εξασφαλίζεται ούτε ένα γεύμα. Χιλιάδες διδακτικές ώρες έχουν χαθεί από την έλλειψη εκπαιδευτικών σε βασικά μαθήματα, ακόμα και σε εκείνα που εξετάζονται πανελλαδικά.

Αντίστοιχα, ο ΟΟΣΑ, μέσα στο Δεκέμβρη, δημοσίευσε τα αποτελέσματα του Διαγωνισμού PISA, κατατάσσοντας στις τελευταίες θέσεις διεθνώς το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Σοκ προκλήθηκε στα μέσα ενημέρωσης (όχι στο Υπουργείο Παιδείας που ανέμενε τις διαπιστώσεις αυτές ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής στην εκπαίδευση). Για ακόμη μια φορά πιστοποιείται αντικειμενικά η ελληνική εκπαιδευτική κρίση. Καμιά συζήτηση ασφαλώς για το ποιος είναι ο ΟΟΣΑ, το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα και οι πολιτικές του προτεραιότητες για το σχολείο. Ούτε ασφαλώς σκέφτηκε να ρωτήσει κανείς για το αν χώρες που πρώτευσαν στον εν λόγω διαγωνισμό όπως η Σαγκάη, το Χόνγκ Κόνγκ, η Ταϊβάν/Ταϊπέι, η Κορέα ή το Κινεζικό Μακάο είναι το πρότυπο κοινωνίας και εκπαίδευσης που πρέπει να ακολουθήσουμε.

            Με μια εκπαιδευτική λογική που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τη αντίστοιχη μέτρηση της ανταγωνιστικότητας στο πεδίο της οικονομίας, ο ΟΟΣΑ δημιουργεί ακατάπαυστα αξιολογικές ιεραρχίες εκπαιδευτικών συστημάτων, με μια σοβαροφανή και επιστημονικοφανή μεθοδολογία που νομιμοποιεί σε τελική ανάλυση ένα ανταγωνιστικό, αγοραίο και εξετασιοκεντρικό πρότυπο εκπαίδευσης την κατηγοριοποίηση και την ταξική διαφοροποίηση των σχολείων. Το θεωρητικό μοτίβο είναι απλοϊκό, αλλά ηγεμονικό ταυτόχρονα: υιοθετήστε ότι «αποδίδει», αξιολογήστε σωστά τα σχολεία σας, μετρήστε με ακρίβεια, εξασκήσετε σωστά τους μαθητές σας στις «βασικές δεξιότητες» και θα βελτιωθεί συνολικά η εθνική απόδοσή σας, άρα και η ευημερία. Αυτός είναι  πολύ συνοπτικά, ο πλασματικός κόσμος της κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής σε εθνικό και διεθνές επίπεδο: κριτήρια, δείκτες, εκθέσεις αξιολόγησης, μέτρηση, ανταγωνισμός και ασφαλώς επιχειρηματικότητα.

Ακόμα όμως και αυτή  η έκθεση, με βάση την αγοραία λογική της, είναι αναγκασμένη να υπογραμμίσει τις επιπτώσεις από την έλλειψη πόρων, την επίδραση της κοινωνικό-οικονομικής θέσης των μαθητών στις επιδόσεις τους, την ανάγκη για υποστηρικτικά μέτρα εκεί που εντοπίζονται προβλήματα (Ενισχυτική Διδασκαλία, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη και άλλα). Αναγκάζεται να αναδείξει το γεγονός ότι το σταθερό εργασιακό περιβάλλον, η επιμόρφωση,  η υποστήριξη και οι ικανοποιητικές αμοιβές των εκπαιδευτικών, είναι ευεργετικοί παράγοντες για τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης.

Ως συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουμε πλήρη συνείδηση των προβλημάτων και των αδυναμιών του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που έχουν επιταθεί αφόρητα σε συνθήκες κρίσης και εφαρμογής των καταστροφικών πολιτικών Κυβέρνησης – ΕΕ – ΟΟΣΑ. Θεωρούμε όμως ότι οδηγός στην προσπάθεια για βελτίωσή του δεν μπορεί να είναι οι κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και, γενικότερα η φιλοσοφία και οι επιδιώξεις των δυνάμεων της αγοράς, αλλά η ανάγκη για τη διαμόρφωσης μιας ευρύτερης μορφωτικής πολιτικής που θα στοχεύει στην πολιτιστική ενδυνάμωση και τη μορφωτική χειραφέτηση των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων και της εργατικής τάξης. Σ’ αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αξιοποιηθούν και οι τεκμηριωμένες θέσεις και προτάσεις του εκπαιδευτικού κινήματος, που συμβαδίζουν με τις ανάγκες και τα οράματα του λαού μας.