Η ανεξαρτησία της Ελληνικής Δικαιοσύνης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και αποτελεί δημοκρατική κατάκτηση που δεν επιτρέπεται να τίθεται υπό αμφισβήτηση, ούτε....να γίνεται σεβαστή κατ’ επιλογή.
Στο πλαίσιο αυτό ο συντακτικός νομοθέτης επέλεξε να κατοχυρώσει την ανεξαρτησία και την ισοβιότητα των Δικαστικών λειτουργών ώστε να διασφαλίζεται ότι θα επιτελούν τα καθήκοντά τους με μόνο γνώμονα το Σύνταγμα, τους νόμους και τη συνείδησή τους. Συνεπώς, οποιαδήποτε παρέμβαση στη λειτουργία της Δικαιοσύνης, από......... όπου και εάν προέρχεται - από θεσμικούς ή εξωθεσμικούς παράγοντες, οι οποίοι επιδιώκουν για ιδιοτελείς λόγους να τη χειραγωγήσουν - επιβάλλεται να αποκρουστεί. Πολλώ δε μάλλον όταν εξωτερικεύεται ανερυθρίαστα και δίχως τον παραμικρό σεβασμό στις θεσμικές κατακτήσεις ενός ανεξάρτητου και εθνικά κυρίαρχου κράτους, κατά τρόπο που καταλύει κάθε έννοια νομιμότητας και εθνικής αξιοπρέπειας. Εξίσου καταδικαστέα είναι φυσικά και η αμετροεπής επιδίωξη παρέμβασης στα δικαστικά τεκταινόμενα και στην ουσία μιας εκκρεμούς υπόθεσης από παράγοντες με σημαντική κοινωνική απήχηση, όπως είναι ορισμένοι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, οι οποίοι με τον τρόπο αυτό υπερβαίνουν την αποστολή και τα καθήκοντά τους.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η δικαστική κρίση δεν υπόκειται σε κριτική. Υπόκειται και πρέπει να υπόκειται. Πάντοτε φυσικά πάνω στη βάση ενός αμιγώς νομικού άξονα, διαμορφωμένου από στέρεα και τεκμηριωμένα νομικά επιχειρήματα. Εξάλλου, το ίδιο το δικαιικό μας σύστημα έχει υιοθετήσει θεσμούς αυτοελέγχου της δικαστικής κρίσης και διόρθωσης των λαθών της.
Στο παρελθόν η προσωπική κράτηση αναφερόταν στο νόμο ως προφυλάκιση. Εδώ και χρόνια ο ίδιος ο νομοθέτης - στοιχούμενος με τις παραδοχές του νομικού μας πολιτισμού και την αναγκαιότητα πλήρους προστασίας και διασφάλισης των δικαιωμάτων του πολίτη - θέλησε η προσωρινή κράτηση να μην αποτελεί μια προδικαστική ουσιαστικά κρίση, που θα οδηγούσε σε μία «προποινή» επί του κατηγορούμενου και σε έναν αδικαιολόγητο στιγματισμό του, δίχως μάλιστα να έχει προηγηθεί ο ενδελεχής έλεγχος που συνεπάγεται η διενέργεια της ακροαματικής διαδικασίας. Έτσι, επέλεξε να τη θεωρεί πλέον μέτρο εξαιρετικής φύσης και να την προβλέπει κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις που περιοριστικά αναφέρονται στο νόμο και συνίστανται ειδικότερα στη θεώρηση του κατηγορούμενου ως υπόπτου φυγής ή διάπραξης νέων αδικημάτων. Η θεώρηση της προσωρινής κράτησης ως μέτρου εξαιρετικού χαρακτήρα, επιβαλλόμενου υπό αυστηρά καθοριζόμενες και ρητά προσδιοριζόμενες στο νόμο περιπτώσεις, είναι απόλυτα συμβατή με τις επιταγές της αναγνωριζόμενης από το δίκαιό μας αρχής της αναλογικότητας και αποτρέπει καταχρήσεις ενός θεσμού που θα απέβαιναν σε βάρος του κατηγορούμενου.
Ενόψει των ανωτέρω, ο καθένας θα πρέπει να σκεφτεί εάν ο ηγούμενος Εφραίμ είχε γνωστή διαμονή, εάν ήταν ύποπτος φυγής και εάν ήταν δυνατόν να τελέσει νέες άδικες πράξεις από εκείνες που φέρεται να διέπραξε. Πάντως, επί πέντε χρόνια βρίσκεται στο μοναστήρι του, πρόσφατα πήγε στη Ρωσία και επέστρεψε και δεν υπάρχουν αναφορές περί εμπλοκής του σε άλλη υπόθεση. Περαιτέρω, θα πρέπει και να προβληματιστεί κάποιος σχετικά με το αν υπήρχαν άλλα μέτρα που θα διασφάλιζαν την παρουσία του σε ενδεχόμενη δίκη του, διότι ακόμη δεν υπάρχει κρίση του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου περί αποχρωσών ή μη ενδείξεων ενοχής του. Εξάλλου δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ηγούμενος Εφραίμ ευρίσκεται υπό την πνευματική εξουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Η προσπάθεια για την ορθή απονομή του δικαίου είναι πολυσύνθετη και κινείται συνήθως ανάμεσα σε λεπτές ισορροπίες, που καθιστούν πολλές φορές πιθανή τη διάπραξη υπερβολών. Οι ανοίκειες επιθέσεις που κατά καιρούς έχει δεχτεί η Δικαιοσύνη, ιδίως από κάποιους που λειτουργούν ανάλογα με τις πολιτικές ή και προσωπικές επιδιώξεις τους, για τη δήθεν αναποτελεσματικότητά της σε συγκεκριμένες υποθέσεις δεν επιτρέπεται να οδηγούν, εντέλει, στη διαμόρφωση της δικαστικής κρίσης υπό το κράτος δημιουργίας εντυπώσεων και ικανοποίησης του διαμορφωμένου από εξωθεσμικά κέντρα δήθεν λαϊκού αισθήματος, κατά τρόπο που, φυσικά, δεν ικανοποιεί την ιδέα της Δικαιοσύνης, άλλα περισσότερο πολιτικά ή και άλλα πιο ιδιοτελή συμφέροντα.
Αναγνωρίζουμε, ότι κάθε εκκρεμής υπόθεση έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες λόγω των ξεχωριστών πραγματικών περιστατικών. Ωστόσο, οι προαναφερθείσες ιδιομορφίες της εν λόγω υπόθεσης και οι παρατηρηθείσες παρεμβάσεις, που ανάγουν το ζήτημα σε μείζονος σημασίας, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη ενδελεχούς μελέτης και σχολιασμού του πάνω στη βάση συγκεκριμένων και θεσμικώς επαρκών νομικών επιχειρημάτων και σκεπτικού.
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ.Α.
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ
Ακαδημίας 60, 10679 Αθήνα
Τηλ. 210-33.98.270, 71
Αθήνα, 27-12-2011
Από zouzouni blog
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου