ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ «ΣΥΝΟΔΟ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Πρὸς
1. Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος,
κ. Ἱερώνυμον
2. Σεβασμιωτάτους ἀρχιερεῖς, μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας.

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Ἡ ἀπὸ πολλῶν ἤδη δεκαετιῶν προετοιμαζόμενη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςσυνῆλθε καὶ ἐπεράτωσε τὶς ἐργασίες της στὸ......
Κολυμπάρι τῆς Κρήτης ἀπὸ 19-26 Ἰουνίου τοῦ τρέχοντος ἔτους.

Μολονότι βασικὴ ἐπιδίωξη τῆς «Συνόδου», κατὰ τοὺς ὀργανωτές της, ἦταν ἡ ἐνίσχυση καὶ ἡ φανέρωση τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων, δυστυχῶς κατορθώθηκε τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο, ἡ διαίρεση καὶ ἡ διάσπαση, καὶ σὲἐπίπεδο ἡγεσίας καὶ στὸ χῶρο τοῦ πληρώματος τῶν πιστῶν.

1. Ἡ «Σύνοδος» καταστρέφει τὴν ἑνότητα καὶ προκαλεῖ διαιρέσεις

Ἀπὸ τὶς δεκατέσσαρες (14) αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες ἀπουσίαζαν οἱ τέσσαρες (4), δηλαδὴ οἱ ἐκκλησίεςἈντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, καὶ μαζὶ μὲ αὐτὲς ἀπουσίαζε βέβαια καὶ τὸ ποίμνιο ποὺ ἐκπροσωποῦν,μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ ἥμισυ τοῦ συνόλου τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν. Ἡἀπουσίατουςδὲνὀφειλότανσὲλόγουςἀνάγκης, λόγῳδυσμενῶνσυνθηκῶνστὶςπεριοχέςτους, πολεμικῶνσυγκρούσεων, φυσικῶνκαταστροφῶν, ἐπιδημιῶνκ.τ.λ., ἀλλὰστὴνφανερὴκαὶἐκφρασθεῖσαδιαφωνίατουςγιὰτὸνκανονισμὸλειτουργίαςτῆς «Συνόδου» καὶγιὰπολλὲςἀντιπατερικὲςκαὶἀντορθόδοξεςθέσειςτῶνκειμένωνποὺεἶχανπροετοιμασθῆ. Ἐζήτησανἁρμοδίωςτὴνἀναβολὴτῆς «Συνόδου», ὥστενὰἐπιτευχθεῖἡἀποφασισθεῖσαὡςἀπαραίτητοςὅροςτῆςσυγκλήσεωςὁμοφωνία, καὶνὰδιαφυλαχθεῖἡἑνότης, ἀλλὰτὸαἴτημάτουςπροσέκρουσε «εἰςὦταμὴἀκουόντων», ἀνοικτά, φαίνεται, σὲἄλλεςφωνὲςποὺἐπιθυμοῦντὴνδιαίρεσητῶνὈρθοδόξωνκαὶτὴνδιάβρωσητῆςδογματικῆςτουςαὐτοσυνειδησίας.

ἈπὸτὸσύνολοτῶνἐπισκόπωντῆςΟἰκουμενικῆςὈρθοδοξίαςἀπουσίαζανοἱπερισσότεροι, διότικατὰμοναδικὴπρωτοτυπίαστὴνἐκκλησιαστικὴἱστορίακαὶπροφανῆἀντικανονικότηταἔγινεἐπιλογή, μὲδιαβλητὰκριτήρια, μικροῦποσοστοῦἐπισκόπων, μὲκαταστρατήγησηκαὶπεριφρόνησητῆςἰσότητοςτῶνἐχόντωντὴνἀρχιερωσύνη, προγραμμα-τισμένηκαὶσκόπιμηδιαίρεσητοῦσώματοςτῶνἐπισκόπωνκαὶἀποκλεισμό, διὰτοῦἀποκλεισμοῦτῶνἐπισκόπων, τῶνπροβληματισμῶν, τῶνἀγωνιῶν, τῶνἐρωτημάτων, τῶνσκέψεωνκαὶπροτάσεωντοῦποιμνίου.

Καὶτὸχειρότερο, πρωτοφανέστεροκαὶπλέονἀπαράδεκτο· δὲνδιαφυ­λάχθηκεἡἑνότηςκαὶἡἰσότηςοὔτεκαὶαὐτῶντῶνἐπισκόπωνποὺἔλαβανμέροςστήν «Σύνοδο», ἀφοῦτοὺςἀφαιρέθηκεἡδυνατότηςνὰψη­φίζουν. Ἔπαυσεγιὰπρώτηφορὰστὴνσυνοδικὴἱστορίακαὶστὴνκανονικὴπαράδοσηνὰἰσχύειἡἰσότιμηκαὶἰσόκυρησυμμετοχὴὅλωντῶνἐπισκόπων. Ἐψήφισαντὶςἀποφάσειςμόνονοἱδέκα (10) παρόντεςπροκα­θήμενοι, οἱὁποῖοι, ὅπωςἐλέχθηὀρθῶςἀπὸτὸνπαρόνταστὴν «Σύνοδο» λογιώτατοΣέρβοἐπίσκοποΜπάτσκαςκ. ΕἰρηναῖοΜπούλοβιτς, ἔδρασαν «ὡςσυλλογικόςτιςπάπας». Στὴνπράξηὑπονομεύε­ταιτὸσυνοδικὸπολίτευματῆςὈρθοδόξουἘκκλησίας, ἀφοῦκαὶἀπὸὑπευθύνουςπατριαρχικοὺςκύκλουςὑποστηρίζεταιπαρρησίᾳκαί «γυμνῇτῇκεφαλῇ» ἡπαπικῆςἐμπνεύσεωςἀρχὴὅτιὁπροκαθήμενοςδὲνεἶναι «primus inter pares» (=πρῶτοςμεταξὺἴσων), ἀλλά «primus sine paribus» (=πρῶτοςἄνευἴσων). ΑὐτὴἡπροσβολὴτῆςἰσότητοςτῶνἐπισκόπωνκαὶἡσταδιακὴδιείσδυσητοῦμοναρχικοῦπαπικοῦπολιτεύματοςστὴνὈρθόδοξηἘκκλησίαἀποτολμήθηκεστὸΚολυμπάριτῆςΚρήτης. ΔικαιολογημέναἀρκετοὶἀρχιερεῖςτῆςἘκκλησίαςτῆςἙλλάδοςἀρνήθηκανὑπ᾽αὐτὲςτὶςἀντισυνοδικές, ἀντικανονικές, παπίζουσες, αὐταρχικὲςκαὶμοναρχικὲςσυνθῆκες, νὰλάβουνμέροςστή «Σύνοδο» ὡςδιακοσμητικὰστοιχεῖα, ὡς«γλάστρες» ἢὡςμέλητῆςσυνοδείαςτῶνπροκαθημένων, οἱὁποῖοιμόνοιεἶχαντὸδικαίωμανὰἀποφασίζουνκαὶνὰψηφίζουν.

Τὸτραγελαφικὸκαὶπαράλογοὅλουαὐτοῦτοῦἀντισυνοδικοῦσκηνικοῦ, τὸὁποῖοἀπὸτὴνἀρχὴεἶχετὰσπέρματατῆςδιαιρέσεωςκαὶτῆςδιασπάσεως, φάνηκεσὲπολλὲςἄλλεςπεριπτώσεις. Μνημονεύουμετὶςπιὸχαρακτηριστικές. Ἀπὸτὴνεἰκοσιπενταμελῆ (25) ἀντιπροσωπίατῆςἘκκλησίαςτῆςΣερβίαςοἱδεκαεπτὰ (17) ἀρνήθηκαννὰὑπογράψουντὸπιὸπροβληματικὸκείμενο «ΣχέσειςτῆςὈρθοδόξουἘκκλησίαςπρὸςτὸνλοιπὸνχριστιανικὸνκόσμον»· ἐπειδὴὅμωςτὸἐψήφισεὁπροκαθήμενος, θεωρεῖταιψηφισμένοἀπὸὅλους, μολονότιἡπλειοψηφίατὸἀπέρριψε. Στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου τέσσαρες ἐπίσκοποι (4) δὲν ὑπέγραψαν τὸ ἴδιο κείμενο. Καὶ γιὰ νὰ μὴ φαίνεται τὸ κενὸ στὸν χῶρο τῶν ὑπογραφῶν, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, χωρὶς ἐξουσιοδότηση, τοὺς ὑποκατέστησε καὶ ὑπέγραψε «ἀντ᾽ αὐτῶν». Στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ὑπῆρχε ὁμόφωνη συνοδικὴ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας νὰ προταθοῦν συγκεκριμένες διορθώσεις ποὺ κατεδάφιζαν ἐν πολλοῖς τὶς οἰκουμενιστικὲς δομὲς τοῦ ἐπίμαχου κειμένου, ὁ Μακαριώτατος ἀρχιεπίσκοπος, χωρὶς συνοδικὴ ἐξουσιοδότηση, ἔπεισε ἐξωσυνοδικὰ τὴν ἀντιπροσωπία καὶ ὑπεχώρησαν, πλὴν τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, στὸ πιὸ κρίσιμο σημεῖο τοῦ κειμένου, στὴν ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος στοὺς ἑτεροδόξους αἱρετικούς.

Ἡ μόνη μάχη μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως ποὺ δόθηκε στὴν Κρήτη, καὶ παραδόθηκαν οἱ Ὀρθόδοξοι εὔκολα στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ἦταν ἡ ἀντικατάσταση τῆς φράσεως τοῦ κειμένου «ἄλλων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολο­γιῶν», ποὺ ἀναγνώριζε τὶς αἱρέσεις ὡς ἐκκλησίες, μὲ τὴν φράση «ἄλλων χριστιανικῶν κοινοτήτων καὶ ὁμολογιῶν», ποὺ ἐπρότειναν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ πολλοὶ ἐπίσκοποι ἄλλων ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἀπέρριπτε ὀρθοδόξως τὴν χρήση τοῦ ὅρου «ἐκκλησίες» γιὰ τοὺς αἱρετικούς. Δυστυχῶς ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ, πλὴν ἑνός, ἐγκατέλειψαν τὴν ὀρθόδοξη πρόταση, χωρὶς συνοδικὴ ἐξουσιοδότηση, καὶ δέχθηκαν νὰ προτείνουν τὴν παρηλλαγμένη, ἀλλὰ οὐσιαστικῶς ἀντιφατική, παράλογη καὶ ἐν πολλοῖς δυσερμήνευτη καὶ ἀκατανόητη φράση «τῶν ἄλλων ἑτεροδόξων ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολογιῶν», ἡ ὁποία οὔτε τοὺς αἱρετικοὺς ἱκανοποιεῖ πλήρως, διότι τὸ «ἑτεροδόξων» καταργεῖ τό «ἐκκλησιῶν», οὔτε τοὺς Ὀρθοδόξους διότι τὸ «ἐκκλησιῶν» ἀναιρεῖ τὸ «ἑτεροδόξων». Ὅπως σωστὰ ἐλέχθη, οἱ ἔξυπνοι εἰσηγητές, ἀλλὰ καὶ οἱ ψηφίσαντες τὴν δῆθεν συμβιβαστικὴ καὶ εἰρηνοποιὸ φράση, κοροϊδεύουν καὶ τοὺς μὲν καὶ τοὺς δέ, καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους ποὺ ἀρνοῦνται ὅτι οἱ αἱρετικοὶ εἶναι ἐκκλησίες καὶ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι ἐκκλησίες· τὸ «ἑτερόδοξες ἐκκλησίες» εἶναι τὸ ἴδιο μὲ τό «πόρνη παρθένος», «σκοτεινὸ φῶς», «ψεύτικη ἀλήθεια», «ὑγιὴς ἀσθένεια» καὶ «ἄθεη θεοσέβεια».

2. Τίποτε κοινὸ μὲ τὶς ὀρθόδοξες συνόδους τῆς Ἐκκλησίας. Οἰκουμενιστικὴ σύνοδος

Ἡ ἀντισυνοδική, ἀντικανονική, ἀντορθόδοξη διαδικασία συγκλήσεως καὶ λειτουργίας τῆς «Συνόδου»προκάλεσε διαιρέσεις καὶ διάσπαση, μεταξὺ τῶν δεκατεσσάρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, μεταξὺ τῶν ἐπισκόπωνκάθε αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας, μεταξὺ τοῦ πρώτου τῆς συνόδου κάθε ἐκκλησίας καὶ τῶν ἄλλων συνοδικῶν μελῶνκαὶ βεβαίως μεταξὺ τοῦ ποιμνίου, ποὺ ἔβλεπε καὶ βλέπει τοὺς ποιμένες σὲ ἀσυμφωνία καὶ ἀντιπαράθεση,παραπληροφορούμενο καὶ παρασυρόμενο. ΧειρότερηεἶναιἡἀσυμφωνίακαὶἡδιάσπασητῆςἑνότητοςμεταξὺτῆςσύγχρονηςκαὶτῆςδιαχρονικῆςἘκκλησίας, τῆςἘκκλησίαςτῶνἉγίωνἈποστόλωνκαὶἉγίωνΠατέρων, τῆςΜιᾶς, Ἁγίας, ΚαθολικῆςκαὶἈποστολικῆςἘκκλησίας. Ἡ «Σύνοδος» τῆςΚρήτηςδὲνἔχειτίποτεκοινὸμὲτὶςσυνόδουςτῆςἘκκλησίας, οἱὁποῖεςἀκολουθοῦνἡμίατὴνἄλλη, ἐπικαλούμενεςἡμίατὴνἄλλη, ὡςσυνεδρίεςμιᾶςκαὶτῆςαὐτῆςΣυνόδουτῆςἘκκλησίας, ὡςἑνιαίουσώματοςτοῦΧριστοῦ, ἐκτεινομένουεἰςτοὺςαἰῶνας. Ὅλεςδιακηρύσσουνὅτιἀκολουθοῦντὸσταθερὸὀρθόδοξοἀξίωμα «ἑπόμενοιτοῖςἉγίοιςΠατράσι», τὸμή «μεταίρεινὅριαἃἔθεντοοἱΠατέρεςἡμῶν», ὅτιδὲνκαινοτομοῦν, δὲνπροσθέτουνοὔτεἀφαιροῦνἀπὸὅσακαθόρισανοἱπροηγούμενοιἍγιοιΠατέρες. Ἡ «Σύνοδος» τῆςΚρήτηςτὰἄλλαξεὅλαστὸντρόποσυγκλήσεωςκαὶλειτουργίαςτης, διέσπασετὴνἑνότητάτηςμὲτὶςπροηγούμενεςσυνόδους, εἶναιὁλοφάνεραἄλλουεἴδουςσύνοδος, «διαφορετικὸεἶδοςσυνόδου», ὅπωςμὲεἰλικρίνειακαὶκαύχησηπαραδέχθηκεμέσαστὴν «Σύνοδο» ὁἀρχιεπίσκοποςἈλβανίαςκ. Ἀναστάσιος. Ὄντωςδὲνεἶναιὀρθόδοξησύνοδος, ἀλλὰοἰκουμενιστικὴσύνοδος, σύνοδοςὄχιτῆςἘκκλησίας, ἀλλὰτῆςπαναιρέσεωςτοῦΟἰκουμενισμοῦ.

Ἔτσι εἶχε σχεδιασθῆ καὶ ἔτσι σιγά-σιγὰ προχωροῦσε, χωρὶς νὰ φανερώνει κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προετοιμασίας ἐμφανῶς τὸν στόχο της. Οἱ κατευθύνοντες τὰ τῆς «ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν» πρὸς μία συγκρητιστικὴ ἕνωση μὲ ἐξίσωση τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ φωτὸς καὶ τοῦ σκότους, τῆς ἀληθείας καὶ τῆς πλάνης, τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶχαν πείσει τοὺς ἡγέτες τῶν Ὀρθοδόξων, τῶν Παπικῶν καὶ τῶν Προτεσταντῶν νὰ μὴ διεκδικοῦν ἐκκλησιολογικὴ ἀποκλειστικότητα, ἀλλὰ νὰ ἀναγνωρίσουν ὅλους τοὺς Χριστιανούς, ὅπου καὶ ἂν βαπτίσθηκαν, σὲ ὁποιαδήποτε ὁμολογία ἢ αἵρεση καὶ ἂν ἀνῆκαν, ὅτι ἀποτελοῦν ἐκκλησία, ὅτι ἀνήκουν στὴν Μία ᾽Εκκλησία. Γιὰ τοὺς Προτεστάντες, ὅπου ὁ καθένας πιστεύει καὶ πράττει ὅ,τι θέλει, μὲ τὴν ἄνευ ὁρίων ἐκκλησιολογία τους, αὐτὸ ἦταν πανεύκολο, καὶ τὸ ἐφήρμοσαν πρῶτα οἱ ἴδιοι στὸ δικό τους «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», στὸ ὁποῖο ἄκριτα προσκολληθήκαμε καὶ ἐμεῖς εὐτελίζοντας τὴν Νύμφη τοῦ Χριστοῦ, τὴν Μία, Ἁγία, Καθολική, καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία καὶ ἐξισώνοντάς την μὲ τὴν τελευταία προτεσταντικὴ αἵρεση. ῾Ο Παπισμὸς ὑποχώρησε στὴν Β´ Βατικάνεια Σύνοδο ἀπὸ τὴν ἀποκλειστικὴ ἐκκλησιολογία στὴν διευρυμένη ἐκκλησιολογία, μὲ τὴν ἀποδοχὴ στοιχείων ἐκκλησιαστικότητας ἰδιαίτερα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν ὁποία ἄρχισε νὰ ἀποκαλεῖ «ἀδελφὴ ἐκκλησία», ποὺ θὰ ὁλοκληρώσει τὴν ἐκκλησιαστικότητά της μὲ τὴν ἀναγνώριση τοῦ πρωτείου τοῦ πάπα. Τώρα εἴμαστε ἐλλιπὴς ἐκκλησία. Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὸν διεξαγόμενο ἀκόμη Θεολογικὸ Διάλογο μὲ τὴν Ρώμη κάποιοι ἐκπρόσωποί μας τείνουν νὰ ἀναγνωρίσουν τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα, γιατὶ φαίνεται ὅτι αἰσθάνονται ἐλλιπεῖς.

3. Εἰσάγει αἱρετικὴ ἐκκλησιολογία

Στὴν συμφωνημένη καὶ ἐπιβληθεῖσα ἔξωθεν ἐγκατάλειψη τῆς ἐκκλησιολογικῆς μας ἀποκλειστικότητας, τοῦ ὅτιδηλαδὴ ἐμεῖς μόνο εἴμαστε ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀνταποκρίθηκε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ20οῦ αἰῶνος τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. ἸδιαίτεραμὲτὴνΣυνοδικὴκαὶΠατριαρχικὴἘγκύκλιοτοῦ 1920 «ΠρὸςτὰςἁπανταχοῦἘκκλησίαςτοῦΧριστοῦ», καὶστὸντίτλοἀλλὰκαὶστὸπεριεχόμενοτοῦκειμένου, ἀνεγνώριζεἐκκλησιαστικότηταστοὺςμέχριτότεθεωρουμένουςαἱρετικοὺςλοιποὺςΧριστιανούς, Μονοφυσίτες, Παπικούς, Προτεστάντες. ἩἐσφαλμένηαὐτὴγραμμὴἐνισχύθηκεἰδιαίτεραἀπὸτὸνΟἰκουμενικὸΠατριάρχηἈθηναγόρα, ποὺδεσμεύθηκεμὲδηλώσειςκαὶἐνέργειεςνὰἀναγνωρίσειτὴνἐκκλησιαστικότητατῶναἱρετικῶν, τολμηρότεραδὲπροώθησεαὐτὴντὴνδέσμευσηὁσημερινὸςΟἰκουμενικὸςΠατριάρχηςκ. Βαρθολομαῖος, ὁὁποῖοςμὲτὴνΕἰδικὴΔιορθόδοξηἘπιτροπὴποὺσυνεκρότησεἐπεχείρησετὴνδῆθενἐπικαιροποίησηκαὶβελτίωσητῶνπαλαιῶνπροσυνοδικῶνκειμένωνκαὶδι᾽αὐτῆςσυνοδικὴἀναγνώρισητῆςἐκκλησιαστικότηταςἀκόμηκαὶτοῦΒαπτίσματοςτῶναἱρετικῶν, δηλαδὴσυνοδικὴἀναγνώρισητοῦΟἰκουμενισμοῦ. Γι᾽αὐτὸκαὶἡπεισματικὴἀντίδρασηστὴνπρότασητῆςἘκκλησίαςτῆςἙλλάδοςνὰἀντικατασταθεῖτὸ «ἄλλωνχριστιανικῶνἐκκλησιῶν» μὲτό «χριστιανικῶνκοινοτήτων».

Ὅλααὐτὰβέβαιαδὲνμποροῦννὰἀναπτυχθοῦνσ᾽αὐτὸτὸπεριεκτικὸκείμενομιᾶςἈνοικτῆςἘπιστολῆς-Ὁμολογίας. Ἔχουνἀναλυθῆἀπὸλογίουςἐπισκόπουςκαὶἀπὸἀκαδημαϊκοὺςδιδασκάλους, τρεῖςἐκτῶνὁποίωνὑπογράφουντὸπαρὸνκείμενο, σὲἐπιστημονικὲςἡμερίδες, διορθόδοξεςσυναντήσειςκαὶστὸντύπο. Ὅσοιἐκτῶνἐπισκόπωνἀγρυπνοῦνκαὶἀγωνιοῦνγιὰτὴνκρισιμότητατῶνκαιρῶνκαὶτὸνμεγάλοκίνδυνοδιαιρέσεωνκαὶσχισμάτωνἐντὸςτοῦποιμνίου, θὰπρέπειμὲἰδιαίτερηπροσοχὴνὰἀντιμετωπίσουντὸθέματῆς «Συνόδου» τῆςΚρήτης, στὴνπροσεχῆσυνεδρίατῆςσυνόδουτῆςἹεραρχίας.

ἩἐκκλησιαστικότητατῶνΠαπικῶνἔχειἤδηἀναγνωρισθῆστὸἐπαίσχυντοκαὶπροδοτικὸκείμενοτοῦ Balamand τοῦΛιβάνου (1993), στὸνΔιάλογομὲτοὺςΡωμαιοκαθολικούς, τῶνδὲΠροτεσταντῶνκαὶΜονοφυσιτῶνστὶςΓενικὲςΣυνελεύσειςτοῦλεγομένου «ΠαγκοσμίουΣυμβουλίουἘκκλησιῶν» στὸΠόρτοἈλέγκρετῆςΒραζιλίας, (2006) καὶστὸΠουσὰντῆςΝ. Κορέας (2013). Ἡἀποφυγὴἀπὸτὴν «Σύνοδο» τῆςΚρήτηςνὰκρίνειτὰκείμενατῶνΘεολογικῶνΔιαλόγωνκαὶτὴνσυμμετοχήμαςστὸ «ΠαγκόσμιοΣυμβούλιοἘκκλησιῶν», ἐνῶἀντίθεταἐπαινεῖκαὶτὰδύο, σημαίνειὅτιοὐσιαστικὰἐγκρίνειὅτιοἱΠαπικοὶἔχουνΧάρη, ΜυστήριαἹερωσύνη, ἈποστολικὴΔιαδοχή (Balamand), καὶὅτιἐμεῖςχωρισμένοιἀπὸτοὺςΜονοφυσίτες, τοὺςΠαπικοὺςκαὶτοὺςΠροτεστάντεςδὲνμποροῦμενάεἴμαστεἡΜία, Ἁγία, ΚαθολικὴκαὶἈποστολικὴἘκκλησία (ΠόρτοἈλέγκρε, Πουσάν). ἩμὴσυμμετοχὴτῆςἘκκλησίαςτῆςἙλλάδοςστὴνσυνέλευσητοῦ Balamand μεταβάλλεταιτώρασὲσυνενοχὴμὲτὴνἔγκρισητῶνκειμένωντῶνΔιαλόγων. Καθίσταταιἔτσιἡ «Σύνοδος» τῆςΚρήτηςσύμμαχοςκαὶπροαγωγὸςτῆςπαναιρέσεωςτοῦΟἰκουμενισμοῦ, ἀντίθετηπρὸςὅλεςτὶςπροηγούμενεςσυνόδουςτῆςἘκκλησίας, οἱὁποῖες, ἀντὶνὰἐκκλησιοποιοῦντὶςαἱρέσεις, τὶςκατεδίκαζανκαὶτὶςἀναθεμάτιζαν. Ἡλέξηαἵρεσηδὲνὑπάρχειοὔτεμίαφορὰμέσαστὰκείμενατῆς «Συνόδου», ἡδὲὀρθὴπρότασητοῦἉγίουὌρουςνὰἀπαγορευθοῦνοἱσυμπροσευχὲςμὲτοὺςαἱρετικοὺςδὲνἔτυχεκαμμίαςπροσοχῆς. Ἑπομένωςὄχιμόνοὡςπρὸςτὴνδιαδικασίασυγκλήσεωςκαὶλειτουργίας, ἀλλὰκαὶὡςπρὸςτὶςἀποφάσειςτης, ἰδιαίτεραὡςπρὸςτὴνσυνοδικὴἀναγνώρισητοῦΟἰκουμενισμοῦκαὶτῶναἱρέσεωνὡςἐκκλησιῶν, ἡσυνέλευσημερικῶνἐπισκόπωνστὴνΚρήτηδὲνμπορεῖνὰχαρακτηρισθεῖοὔτεΣύνοδος, οὔτεἉγία, οὔτεΜεγάλη.

Ἡἄτυπη «ΣύναξηὈρθοδόξωνΚληρικῶνκαὶΜοναχῶν» ἀγωνίσθηκεκαὶἀγωνίζεταινὰἀναχαιτίσειτὴνπροέλασητῆςπαναιρέσεωςτοῦΟἰκουμενι­σμοῦμὲἱστορικὲςπρωτοβουλίες, ὅπωςἡσύνταξηκαὶἡκυκλοφόρησητὸ 2009 τῆς «ὉμολογίαςΠίστεωςκατὰτοῦΟἰκουμενισμοῦ», τοῦκειμένουγιὰτήν «ΝέαἘκκλησιολογίατοῦΟἰκουμενικοῦΠατριάρχουκ. Βαρθο­λομαίου (2014)» καὶἄλλων, τὰὁποῖαὑπέγραψανἀρκετοὶἀρχιερεῖς, ἑκατοντάδεςκληρικῶνκαὶμοναχῶνκαὶδεκάδεςχιλιάδεςπιστῶν. Πρὸτῆςσυγκλήσεωςτῆς «Συνόδου» τῆςΚρήτηςσυνδιοργανώσαμεμαζὶμὲτὶςἹερὲςΜητρο­πόλειςΓόρτυνοςκαὶΜεγαλοπόλεως, Γλυφάδας, ΚυθήρωνκαὶΠειραιῶςτὴνμεγάληΘεολογικὴἘπιστημονικὴἩμερίδαστὶς 23 Μαρτίου 2016 στὸνΠειραιᾶμὲθέμα «ἉγίακαὶΜεγάληΣύνοδος. Μεγάληπροετοιμασίαχωρὶςπροσδοκίες». Μετὰτὴν «Σύνοδο» μὲσειρὰσυλλογικῶν, ἀλλὰκαὶπροσωπι­κῶνκειμένωνἀποτιμήσαμεἀρνητικὰκαὶἀπορρίψαμετήν «Σύνοδο», εἴχαμεδὲσειρὰδιορθοδόξωνἐπαφῶνκαὶσυναντήσεωνπρὸτῆς «Συνόδου» καὶμετ᾽αὐτήν, προσκληθέντεςἀπὸτὰπατριαρχεῖαΒουλγαρίαςκαὶΓεωργίας, ὡςκαὶἀπὸτὴνἀνήκουσαστὴνἘκκλησίατῆςΡωσίαςἹερὰΜη­τρόποληΜολδαβίας.

4. Θὰἐπικυρωθεῖἡ «Σύνοδος» ἀπὸτὴνἙλλαδικὴἹεραρχία; Διακοπὴμνημοσύνου.

ὉλόγοςγιὰτὸνὁποῖοἀποφασίσαμενὰσυντάξουμεαὐτὴντὴνἘπιστολή – Ὁμολογία, μὲτὴνδυνατότητανὰὑπογραφεῖἀπὸὅσουςπιστοὺςσυμφωνοῦν, λίγοπρὸτῆςσυγκλήσεωςτῆςἹεραρχίαςτῆςἘκκλησίαςτῆςἙλλάδος, ἀλλὰκαὶμετὰἀπὸαὐτήν, εἶναιγιὰνὰπαρακαλέσουμεεὐσεβάστωςνὰμὴνἐπικυρώσουνοἱἱεράρχεςμαςκαὶνὰμὴνἐγκρίνουντὰἀποφασισθένταστὴν «Σύνοδο» τῆςΚρήτης, ἡὁποία, ὅπωςσύντομαἀναπτύξαμε, δὲνἔχειτίποτεκοινὸμὲτὶςὀρθόδοξεςσυνόδους, ἀλλὰεἶναιμίαἀντορθόδοξηοἰκουμενιστική «Σύνοδος». ΓιὰπρώτηφορὰσὲσυνοδικὸκείμενοτῆςὈρθοδόξουἘκκλησίαςἀποτιμᾶταιθετικὰἡΟἰκουμενικὴΚίνηση (Οἰκουμενισμός), καὶἡ «Σύνοδοςἐγκρίνειτὴσυμμετοχὴτῶνὀρθοδόξωνκαὶἐπιχαίρειγι᾽αὐτήν». Τουλάχιστοννὰἀπορρίψουνὡςἄκυροκαὶμὴἐγκριθὲντὸπολυσυζητημένοκείμενο «ΣχέσειςτῆςὈρθοδόξουἘκκλησίαςπρὸςτὸνλοιπὸνχριστιανικὸνκόσμον», διότιοἱδιορθώσειςποὺπρότεινεὁμόφωναἡἹεραρχίαπρὸτῆςΣυνόδουδὲνἔγινανδεκτὲςστὴνπλειονότητάτους, καὶδὲντὸἐψήφισανστὴνΚρήτηπολλοὶἀρχιερεῖς. Ποῦεἶναιἡὁμοφωνίαστὰθέματαπίστεως; Ὅτανκαθιστοῦμετὶςαἱρέσειςἐκκλησίεςκαὶσυμπροσευχόματεμὲτοὺςαἱρετικοὺςαὐτὸδὲνεἶναιθέμαπίστεως; ΝὰἀναληφθεῖὡςἐκτούτουδιορθόδοξηπροσπάθειανὰσυγκληθεῖἄλληΠανορθόδοξηΣύνοδοςμὲὀρθόδοξηδιαδικασίακαὶὀρθόδοξεςἀποφάσεις, ποὺθὰθεωρήσειτὴν «Σύνοδο» τῆςΚρήτηςὡςπροσυνοδικὴσυνέλευσηἐπισκόπωνκαὶθὰἀλλάξειτὶςἀποφάσειςτης.

Γνωρίζουμετὶςδυσκολίεςτοῦπράγματοςκαὶτὴνδύναμητῶνἰσχυρῶν, ποὺχαίρουνκαὶσυγχαίρουνγιὰτὶςοἰκουμενιστικὲςἀποφάσειςκαὶτὰπρῶτασυνοδικὰβήματατῆςἀναγνώρισηςτοῦΟἰκουμενισμοῦκαὶτῆςἀθώωσηςτῶναἱρέσεων. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ πράξουμε τὸ καθῆκον μας, καὶ στὸ πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας στέκεται ὁ Χριστός. Ἐπισημαίνουμε πάντως μὲ ἔμφαση ὅτι πολλοὶ ἐκ τῶν κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν ἔχουν κατασκανδαλισθῆ καὶ εἶναι ἕτοιμοι νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο τῶν ἐπισκόπων ποὺ θὰ ἐπικυρώσουν τὶς ἀποφάσεις τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης, σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνες, τὸν 31ο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τὸν 15ο τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861), χωρὶς νὰ προκαλοῦν γι᾽ αὐτὸ σχίσμα οὔτε νὰ ὑπόκεινται σὲ ἐπιβολὴ ποινῶν, ἀλλὰ ἀντίθετα πρέπει νὰ ἐπαινοῦνται, διότι πρόκειται γιὰ θεραπευτικὴ διαμαρτυρία, ποὺ προφυλάσσει τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν σχισμάτων. Ἤδη μερικοὶ ἔχουν προχωρήσει στὴν διακοπὴ μνημοσύνου καὶ πρὸ τῆς συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, εἰς δὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπολύτως δικαιολογημένα τὸ ἔχουν πράξει πολλοὶ κελλιῶτες ἱερομόναχοι καὶ μοναχοί, ἐφ᾽ ὅσον ἐκεῖ ἄμεσος ἐπίσκοπός των εἶναι ὁ πρωτεργάτης καὶ κήρυξ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα δὲν θέλουν νὰ μνημονεύεται στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Διαπράττουν μεγάλο κανονικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ λάθος ὅσοι, ἀντὶ νὰ ἐπαινοῦν, καταδιώκουν τοὺς μοναχοὺς ποὺ τηροῦν τὴν πατερική, ἱεροκανονικὴ καὶ ἁγιορειτικὴ Παράδοση.

5. Ὁ Οἰκουμενισμὸς τῆς Πανθρησκείας εἰσάγεται καὶ στὰ σχολεῖα.

Ἤδη ἡ ἀμέλεια καὶ ἀδιαφορία τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό, καὶνὰ ἀποφασίσει τὴν ἀποχώρησή μας ἀπὸ τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» εἶχε τὸν πρῶτο πικρὸ καρπό της.Νὰ καταργηθεῖ τὸ ὁμολογιακὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἡ ὀρθόδοξη διαπαιδαγώγηση τῶν Ἑλληνοπαίδων, καὶ νὰ εἰσαχθεῖ ἡ οἰκουμενιστικὴ θρησκειολογία. Ὅταν στὶς περισσότερες μητροπόλεις καὶ ἐνορίες δὲν ἀκούγεται τίποτε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων, ὅταν πατριάρχες καὶ ἐπίσκοποι προσφέρουν ὡς δῶρο τὸ «ἱερό» κοράνιο καὶ συμπροσεύχονται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀλλοθρήσκους, ὅταν στὶς Θεολογικὲς Σχολές, τῇ συνηγορίᾳ καὶ ἐπισκόπων, εἰσάγεται ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰσλάμ, ὅταν οἱ πρωτεργάτες τῆς μετατροπῆς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογία συνεργάζονται μὲ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ πολλὲς μητροπόλεις, ἡ εὐθύνη δὲν βαρύνει τὸν ἄθεο Ὑπουργὸ Παιδείας ἀλλὰ καὶ σὲ ὅσους μέχρι σήμερα δὲν ἀντιδροῦσαν ἀλλὰ ἐνεθάρρυναν πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση τὰ πράγματα.

Πάντως ἔστω καὶ καθυστερημένα εἶναι ἀξιέπαινη ἡ ἀντίδραση τοῦ ἀρχιεπισκόπου καὶ πλείστων ἄλλων ἀρχιερέων, ἰδιαίτερα ἡ συντριπτικὴ καὶ ὁμολογουμένως ἀκαταμάχητη ἐπιχειρηματολογία τοῦ μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, στὴν ἱστορικὴ ἐπιστολή του πρὸς τὸν πρωθυπουργὸ κ. Τσίπρα, στὴν ὁποία ἀποδεικνύει τὴν ρατσιστικὴ κακομεταχείριση τῆς Μητέρας τοῦ Γένους Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, καὶ τὴν προνομιακὴ μεταχείριση στὴν ἐκπαίδευση τῶν Παπικῶν, τῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Μουσουλμάνων, ὅπως ἐπιθυμοῦν οἱ διευθύνοντες τὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

῾Η «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» γνωρίζει ὅτι καὶ παλαιὰ καὶ πρόσφατα πολλοὶ ἀρχιερεῖς εἶχαν ζητήσει τὴν συνοδικὴ καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν ἀποχώρησή μας ἀπὸ τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν». Ἂν καθυστερήσουμε καὶ σὲ αὐτὸ τὸ καθαρὰ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο, στὶς ἐκκλησίες μας θὰ γίνει ὅ,τι καὶ στὰ σχολεῖα. Θὰ γεμίσουν ἀπὸ Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, γιατὶ ὄχι καὶ ἀπὸ Ἑβραίους, Μουσουλμάνους, Βουδιστὲς καὶ ἄλλους. Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης ἔκανε τὸ πρῶτο καλὸ βῆμα πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση, ὅπως ἐκτιμᾶ ὁ πάπας Φραγκῖσκος. Θὰ τὴν ἀποδεχθοῦμε; Φυσικὰ ὄχι, διότι εἶναι ξένη πρὸς τὴν Ἀποστολικὴ καὶ Συνοδικὴ Παράδοση καὶ πρός τὴν Ἁγιοπνευματικὴ ἐμπειρία καὶ διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων, παλαιῶν καὶ νέων.

Μετὰ σεβασμοῦ καὶ τιμῆς

Γιὰ τήν «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν»

Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου

Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ἀμαρούσιον Ἀττικῆς

Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου

Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος, Ἄνω Γατζέας Βόλου

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Δημήτριος Τσελεγγίδης

Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Σύμβουλος)

Σεπτέμβριος 2016

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Ὅσοι ἐκ τῶν κληρικῶν, μοναχῶν, μοναζουσῶν καὶ λαϊκῶν ἐπιθυμοῦν νὰ συμμετάσχουν στὴν μικρὴ αὐτὴ κατάθεση ὀρθοδόξου ὁμολογίας ἠμποροῦν νὰ τὸ δηλώσουν γράφοντας: «Συμφωνῶ μὲ τὴν Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ - Ὁμολογία γιὰ τὴ “Σύνοδο” τῆς Κρήτης καὶ προσυπογράφω». Νὰ ἀποστείλουν δὲ τὴν δήλωση μὲ τὸ ὄνομά τους, τὴν κληρική, μοναστικὴ ἢ ἐπαγγελματική τους ἰδιότητα καὶ τὸν τόπο κατοικίας σὲ μία ἀπὸ τὶς παρακάτω διευθύνσεις:

• e-mail: synaxisorthkm@gmail.com

• Ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον» Τσιμισκῆ 128, 546 21 Θεσσαλονίκη

• Σύναξη Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν «Φώτης Κόντογλου» Τ.Θ. 107, 421 32 Τρίκαλα