Κυριακή, Ιουλίου 03, 2011

Ο «Τειρεσίας του ΠΑΣΟΚ» που τυφλώθηκε από χειροβομβίδα των Γερμανών

Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής και το «όχι» στο Μεσοπρόθεσμο
«Πατέρα, είσαι πολύ μάγκας», του είπε ο γιος του Λευτέρης όταν μπήκε στο σπίτι. «Δεν μπορώ να γλιτώσω από τη σκιά σου» πετάχτηκε η κόρη του Κατερίνα. «Έχω έναν καθηγητή στη σχολή που είναι λίγο ανάρχας και μου είπε: ΄΄Ο πατέρας σου είναι πολύ δυνατός!΄΄»
Κάπως έτσι υποδέχτηκαν τα παιδιά του πρώην πλέον βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ, Παναγιώτη Κουρουμπλή τον πατέρα τους, μετά την αρνητική ψήφο στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Ο πολιτικός που έχασε το φως του παίζοντας στα παιδικά του χρόνια με μια γερμανική χειροβομβίδα πήρε πενήντα χρόνια μετά την εκδίκησή του από τους Γερμανούς. «Είπα ΄΄όχι΄΄ σε αυτό που πίεζαν, ήθελαν και απαιτούσαν. Έναν λαό δεν μπορείς να.............. τον προσβάλλεις».

Το συνεργείο της γερμανικής τηλεόρασης μπαίνει στο γραφείο του για να του πάρει συνέντευξη για τη στάση που κράτησε στη Βουλή και η νεαρή δημοσιογράφος επιχειρεί να ξεκινήσει την κουβέντα μαζί του ρωτώντας τον για τον τρόπο με τον οποίο έχασε την όρασή του. Η απάντησή του την παγώνει χωρίς να ξέρει πώς να διαχειριστεί την απρόσμενη εξέλιξη. «Φεύγοντας οι Γερμανοί στην Κατοχή, όχι μόνο δεν μας πλήρωσαν τις αποζημιώσεις και τα δάνεια, αλλά μας άφησαν και μερικά δώρα, μερικές χειροβομβίδες σκόρπιες στην Ελλάδα. Πολλά παιδιά που ήμασταν στη Σχολή Τυφλών χάσαμε το φως μας από γερμανικές χειροβομβίδες, ξέρετε». Παρά τη συγκινησιακή φόρτιση, ο τόνος της φωνής του παραμένει σταθερός και σε κανένα σημείο δεν «τσακίζει», όπως ακριβώς και κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη.

Η ζωή του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας άλλαξε δραματικά στα 10 του χρόνια. Όπως αναφέρει το «Πρώτο Θέμα», υπήρξε μέλος μια παιδικής παρέας που έπιασε στα χέρια της ένα σιδερένιο αντικείμενο και θέλησε να το κάνει παιχνίδι της. Κανένα από τα 7 παιδιά δεν κατάλαβε ότι ο πόλεμος που είχε τελειώσει χρόνια πριν θα δήλωνε «παρών» στο χωριό του Αγρινίου μέσω μιας σκουριασμένης χειροβομβίδας. Ο Παναγιώτης της τετάρτης τάξης είναι ο πιο μικρός και ο πιο περίεργος. Τα γέλια σταματούν ξαφνικά. Μια λάμψη σβήνει για πάντα το φως από τα μάτια του. «Πρώιμα κλήθηκα να πάρω αποφάσεις πολύ σημαντικές που θα όριζαν το μέλλον μου». Το 1965 πηγαίνει στη Σχολή Τυφλών στην Καλλιθέα, όμως λόγω της ηλικίας του αναγκάζεται να παρακολουθήσει τα μαθήματα της αντίστοιχης σχολής στη Θεσσαλονίκη. «Αυτοεξορίστηκα. Ο πατέρας μου έκατσε τρεις μέρες. Όταν έμαθα εκεί ότι μπορώ να σπουδάσω δικηγόρος, ήταν η πρώτη επανάσταση που έγινε μέσα μου. Απελευθερώθηκαν δυνάμεις, πείσμα».

Αυτές τις μέρες ο Π.Κουρουμπλής παραχωρεί τη μία συνέντευξη μετά την άλλη στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Στο γραφείο του έχουν παρελάσει έως τώρα Αμερικανοί, Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Φινλανδοί και Ιάπωνες δημοσιογράφοι, ενώ η σχετική λίστα αναμένεται να μεγαλώσει το προσεχές διάστημα. Αν και δηλώνει ότι δεν περίμενε τέτοια ανταπόκριση τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, κρατά τις ένθερμες αντιδράσεις των πολιτών προς το πρόσωπό του. «Σταματάνε τα αυτοκίνητα στο δρόμο και μου φωνάζουν ΄΄Γεια σου, άρχοντα!΄΄» Παραμένει ΠΑΣΟΚ αφού «το Κίνημα δεν το χαρίζω σε κανέναν. Δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Ούτε του Γιώργου Παπανδρέου. Μπορεί να είναι ο γιος του ιδρυτή του κόμματος, αλλά κι εμείς είμαστε πολιτικά του παιδιά».

Όσο για τη στάση που θα κρατήσει στη Βουλή από εδώ και πέρα λέει: «Θα στηρίξω επιλεκτικά ό, τι κρίνω ότι είναι χρήσιμο και ό, τι δεν είναι, θα το σφυροκοπώ». Όσο για τους ανθρώπους που έχουν έρθει αντιμέτωποι με αντίστοιχες περιπέτειες με τη δική του και όχι μόνο, στέλνει το εξής μήνυμα μέσω του «ΘΕΜΑτος»: «Το αναπότρεπτο τέλος στη ζωή δεν είναι ο θάνατος, αλλά η παραίτηση».
/www.newsbeast.gr/
Bookmark and Share
Blog Widget by LinkWithin

1 σχόλιο :

Ανώνυμος είπε...

Όπα πατριώτη πάρτο αλλιώς. Μην τον κάνουμε και ήρωα. Αφιερωμένο στον εκδικητή των Γερμανικών ορδών.
..." Όταν το κυβερνώ το κάνεις παρκάρω στο Κράτος, σπαταλώ και ιδιοποιούμαι το δημόσιο χρήμα και εξασφαλίζω πελάτες, πολιτικό στρατό. Η Οθωμανική αντίληψη του κυβερνώ των πρασίνων και γαλάζιων πασάδων και Μπέηδων που κυριάρχησε στην μεταπολίτευση.
Όταν την παραγωγική και δημιουργική παιδεία την αντικαθιστάς με την αντιεκπαίδευση του «είναι πολύ in να είσαι τζογαδόρος στο χρηματιστήριο».
Όταν αντί για την πολεοδομική – αρχιτεκτονική επαναθεμελίωση των Πόλεων μεταβάλεις τα ιστορικά τους κέντρα σε ναρκοπόλεις, σε λημέρια Βαλκανικής και Καυκάσιας εγκληματικότητας, σε υπαίθρια πεζοδρομιακά παζάρια.
Όταν δολοφονείς τις πόλεις σου και ειδικά την Αθήνα αντί να τις αναγεννάς και να χτίζεις νέες.
Όταν το όραμα σου επί δεκαετίες είναι η συρρίκνωση της υπαίθρου την περίοδο 1974-2000 που όλη η Ευρώπη οικοδομούσε μια ανταγωνιστική ύπαιθρο.
Όταν νοθεύεις την εκλογική διαδικασία, την καθολική ψηφοφορία και την δημοκρατική πολιτική διαλεκτική με τον Κοσκοτά, την SIEMENS, τα λόμπυ, τον Εξωελλαδικό παράγοντα.
Όταν μεταβάλεις την πολιτική σε μιζοπολιτική, το πολιτικό Κόμμα σε μιζοκόμμα και golden party.
Όταν προωθείς συστηματικά τον μισελληνισμό, συκοφαντείς την Ελληνικότητα, προσβάλεις τους Έλληνες νεκρούς χορεύοντας επάνω στα κόκαλα των νεκρών της Σμύρνης. Προσκυνάς τον Χίτλερ των Ελλήνων τον Κεμάλ την ίδια περίοδο που όλες οι κοινωνίες και οικονομίες βρίσκουν στην Ελληνικότητα τις πηγές της δημιουργικότητας τους, της επιχειρηματικότητας τους αλλά και τις πηγές ενός νέου ανθρωπισμού που έχει ανάγκη ο Πλανήτης γη.
Όταν την Διεθνιστική αλληλεγγύη, την ιστορική Εθνική ταυτότητα, την στρατηγική της χώρας την μεταβάλεις σε διεθνή χαφιεδισμό συμβάλλοντας στον εγκλεισμό στην Γυάρο της Προποντίδας του νόμιμου ηγέτη ενός λαού, ενός Έλληνα στην παιδεία του και λάτρη της Ελλάδας του Αμπτουλάχ Οτσαλάν.
Όταν επί τέσσερις δεκαετίες αντί να δώσεις ένα παράδειγμα ηθικών πολιτικών αξιών. Αντί να σκεφτείς το καλό της Πόλης, της Πατρίδας, του τόπου, της Ελλάδας προβάλεις τις κάθε είδους υπαρξιακές στερήσεις και ανάγκες σου, τον καριερισμό σου, το ατομικό συμφέρον, το δικό σου, της παρέας, της οικογένειας, της κάστας.
Όταν η Ελλάδα μπορούσε σήμερα να δανείζει αντί να δανείζεται με ληστρικούς όρους λόγω της ανευθυνότητας, της ανικανότητας σου και πολλά άλλα αίτια.
Όταν πολλά όταν"....

Είπε κανείς τίποτε ή δεν θυμάστε?
Το παραπάνω κείμενο είναι από το ιστολόγιο
"ΠΟΛΙΣ - ΑΓΟΡΑ" του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.