Λίστα Λαγκάρντ ή Λίστα Ανάπτυξης;

Αυτές τις μέρες γίνεται  μεγάλη συζήτηση σε όλα τα ΜΜΕ αλλά και από το σύνολο των θεσμικών φορέων του πολιτικού συστήματος για την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ ή Φαλτσιάνι.
Φοβάμαι ότι η συζήτηση αυτή αναδεικνύει  για άλλη μια φορά τις παθογένειες της πολιτικής μας ζωής.
Προσωπικά πριν από τρεις μήνες  αποκάλεσα δημόσια τη σχετική  λίστα «Λίστα της ντροπής» και  προέβλεψα τις πολιτικές και  διοικητικές ευθύνες των Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλου, Καπελέρη και.......
Διώτη. Για  ποινικές ευθύνες δεν μπορώ να αναφερθώ. Αυτά είναι υπεύθυνη να τα διερευνήσει η ελληνική δικαιοσύνη.

Για να τελειώνουμε, όποιος έχει παρανομήσει  θα πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Από εκεί και πέρα όμως, το μεγάλο πρόβλημα που αφορά κάθε έναν από  εμάς, είναι ότι δεν έχει εισπραχθεί ούτε ένα ευρώ με βάση τα στοιχεία της περίφημης λίστας. Δηλαδή μας έδωσαν οι Γάλλοι στο πιάτο, έτοιμα κάποια στοιχεία για να καταπολεμήσουμε ένα μικρό μέρος της φοροδιαφυγής και μετά από δύο χρόνια δεν έχουμε κάνει τίποτε. Την ίδια ώρα για να επιβιώσει το Ελληνικό κράτος αυξάνονται  άμεσοι και έμμεσοι φόροι και μειώνονται μισθοί και συντάξεις, κυρίως σε αυτούς που φοροδιαφεύγουν καθόλου ή ελάχιστα. Βέβαια είναι μέτρα που ανέλαβαν την υποχρέωση εφαρμογής τους οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου και η σημερινή κυβέρνηση υποχρεούται να τα υλοποιήσει.

Αναμφισβήτητα ο πρωθυπουργός πέτυχε μέχρι τώρα δύο πολύ σημαντικούς  στόχους:

Κράτησε την Ελλάδα ζωντανή στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης, επιτυγχάνοντας μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις την δανειοδότηση της χώρας με περίπου 44 δις ευρώ
Αντέστρεψε σε διεθνές επίπεδο το κλίμα για την Ελλάδα ανακτώντας την εμπιστοσύνη των εταίρων της χώρας
Από εδώ και πέρα όμως θα πρέπει να επιτευχθεί σημαντική  πρόοδος σε μια σειρά από τομείς ώστε οι δύο αυτές μεγάλες επιτυχίες να έχουν και αντίκτυπο στην καθημερινότητα όλων μας.

Η Ελλάδα εδώ που έφθασε με μικρότερη  ή μεγαλύτερη ευθύνη όλων των Κυβερνήσεων  από το 1981 και μετά, πρέπει πρώτιστα και άμεσα να κάνει μεγάλη πρόοδο στην ανάπτυξη της οικονομίας. Αυτό προϋποθέτει μια σειρά από ενέργειες:

1) Αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης

Όσο συντηρούμε ένα σπάταλο, αναποτελεσματικό και κατά περιπτώσεις διεφθαρμένο  κράτος, τόσο θα χρειάζονται τεράστια ποσά σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.

2) Αναμόρφωση της δικαιοσύνης

Όσο δεν υπάρχει γρήγορη και  αποτελεσματική απόδοση της δικαιοσύνης, τόσο θα εντείνονται τα φαινόμενα  διαφθοράς, φοροδιαφυγής και δεν  θα πατά το πόδι του στην χώρα μας  κανείς σοβαρός επενδυτής.

3) Αποκρατικοποιήσεις

Η αγορά επηρεάζεται κυρίως από  το κλίμα που επικρατεί. Η γρήγορη και αποτελεσματική προώθηση των αποκρατικοποιήσεων εκτός του ότι μπορεί να αυξήσει άμεσα τα έσοδα του κράτους, μπορεί να συμβάλλει στην άμεση αύξηση των επενδύσεων και των θέσεων εργασίας και βεβαίως συνολικά να συμβάλλει στην αλλαγή του κλίματος της οικονομίας.

4) Έλεγχος τιμών

Η εσωτερική υποτίμηση εισοδημάτων  δεν συνοδεύτηκε από την αντίστοιχη των τιμών προϊόντων και υπηρεσιών. Αυτό οφείλεται σε παθογένειες όπως η διατήρηση κλειστών επαγγελμάτων, διάθρωσης του εμπορίου, ύπαρξη καρτέλ στην αγορά και μονοπώληση συγκεκριμένων κλάδων. Η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να παρέμβει στην βελτίωση υγιούς ανταγωνισμού, στην απελευθέρωση κλειστών αγορών, στην αντιμετώπιση των ενδοομιλικών πρακτικών και την κατάργηση κάθε είδους προστατευτισμού στην παραγωγή και εμπορία αγαθών και υπηρεσιών.

5) Φοροδιαφυγή – διαφθορά

Από διεθνείς μελέτες υπολογίζεται ότι η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα υπερβαίνει τα 30 δις ευρώ τον χρόνο και το κόστος της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας ξεπερνά τα 14 δις ευρώ. Συνολικά 44 δις ευρώ. Εάν αυτά δεν υπήρχαν σήμερα, θα μιλούσαμε για μια άλλη Ελλάδα.

Η καταπολέμηση όμως αυτών των φαινομένων προϋποθέτει ελεγκτικούς μηχανισμούς και πολιτικούς προϊσταμένους που να θέλουν, να ξέρουν και να μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτά τα φαινόμενα.

6) Σύγχρονη φορολογική  νομοθεσία

Για να μην έχουμε αυταπάτες, ο προς ψήφιση νόμος με φορολογικές ρυθμίσεις δεν αποτελεί φορολογική μεταρρύθμιση. Ουσιαστικά αποτελεί ένα εισπρακτικό φορολογικό σχέδιο για την άμεση διασφάλιση κάποιων εσόδων ως προαπαιτούμενο για την είσπραξη της τελευταίας μεγάλης δόσης από τους δανειστές.

Ο κος Στουρνάρας έχει δεσμευθεί ότι η φορολογική μεταρρύθμιση θα έλθει στη Βουλή στο διάστημα Μαρτίου – Ιουνίου 2013. Αυτή η προσπάθεια για να αποδώσει θα πρέπει να έχει ορισμένα χαρακτηριστικά:

α) Να είναι μακράς πνοής με ορίζοντα τουλάχιστον δεκαετίας, διότι μόνο έτσι οι σοβαροί επενδυτές θα έλθουν στην Ελλάδα

β) Θα πρέπει να καταπολεμήσει επιτέλους  αποτελεσματικά την φοροδιαφυγή  διότι μόνο έτσι θα λυθεί το δημοσιονομικό  πρόβλημα της χώρας

γ) Θα πρέπει να είναι δίκαιη ώστε διασφαλίζει ότι στα φορολογικά βάρη συμμετέχουν όλοι οι Έλληνες σύμφωνα με τις ατομικές τους δυνατότητες

δ) Θα πρέπει να είναι αποτελεσματική και να αντιμετωπίζει τις αδυναμίες τόσο των ελεγκτικών μηχανισμών αλλά και της ευρύτερης δημόσιας διοίκησης. Εδώ θέλω να επαναφέρω την πρότασή μου για τα επαγγελματικά τεκμήρια σε ότι αφορά στους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους

7) Ρευστότητα

Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η ολοκλήρωση της οποίας, θα αποτελέσει μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης σε συνδυασμό με τις συγχωνεύσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα αλλά και την εγκατάσταση επίτροπων, θα πρέπει να συνδυαστεί με πρωτοβουλίες της κυβέρνησης που θα διασφαλίσουν παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Κριτήρια προτεραιότητας θα πρέπει να είναι η εξωστρέφεια, η καινοτομία, η ανταγωνιστικότητα, η απασχόληση και η παραγωγικότητα των επιχειρήσεων.

Δεδομένου όμως όπως προανέφερα ο  χρόνος πιέζει την Ελλάδα αφόρητα, προτείνω δύο μέτρα άμεσης εφαρμογής που  μπορούν να αποδώσουν πολύ γρήγορα.

Πρώτον, να υπάρξει ένα πρόγραμμα  άμεσης αύξησης της απασχόλησης. Να δημιουργηθεί ένα θεσμικό πλαίσιο για όλες τις επιχειρήσεις, που θα προβλέπει ότι όσες διατηρήσουν τον σημερινό αριθμό απασχολούμενων θα τους επιστρέφεται το ποσό του φόρου μισθωτών υπηρεσιών που θα προκύπτει από τις πρόσθετες θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσουν σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Τα αποτελέσματα αυτού του προγράμματος θα είναι η άμεση αύξηση της απασχόλησης, η μείωση των επιδομάτων ανεργίας, η αύξηση των εσόδων του κράτους από τους έμμεσους φόρους, η τόνωση της αγοράς, η έναρξη κάποιων επενδύσεων, η αλλαγή του κλίματος και η βελτίωση της κοινωνικής ειρήνης.

Δεύτερον, να επιταχυνθούν τα προγράμματα  υποστήριξης της τουριστικής  βιομηχανίας δεδομένου ότι ήδη  παγκοσμίως ο χρόνος για την επόμενη  τουριστική περίοδο κλείνει. Ο τουρισμός  είναι η μόνη δραστηριότητα που μπορεί σε ελάχιστους μήνες να φέρει έσοδα στην ελληνική αγορά. Είναι μια βιομηχανία όπου η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα και που συγκυριακά ισχυροποιούνται από τις εξελίξεις στις διεθνείς αγορές.

Οι δύο αυτές προτάσεις μπορούν  να αποδώσουν άμεσα και είναι εύκολα εφαρμόσιμες.

Γ. Βακόνδιος

Πολιτευτής Κυκλάδων Ν.Δ