Το «Μακεδονικό» και ο επερχόμενος… Αρμαγεδόνας

Είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο μου ότι: «δεν έχω τίποτα με τους Σκοπιανούς. Φυσιολογικές οι αντιδράσεις τους μετά από δεκαετίες μεθοδικής διαπαιδαγώγησης. Φυσιολογικές και οι εμμονές τους. Τα έχω όμως με όλους εκείνους, που ήδη σε ανύποπτους χρόνους σχεδίαζαν και έστηναν το σκηνικό ενός προδιαγεγραμμένου Αρμαγεδώνα. Διότι δεν ήταν τυχαίο που το 1944 ο Τίτο αποφάσισε να μετωνομάσει την επαρχία της Βαρντάρσκα σε Μακεδονία...». 

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΣ

Οφείλω σήμερα να το αναλύσω έτι περισσότερο, διότι έτσι .....λιτά διατυπωμένο πού είναι, αφήνει την υπόνοια ότι αθωώνει τους «κακόμοιρους» τους Σκοπιανούς, που απλά είναι παραπλανημένοι.

Η αλήθεια είναι πως πράγματι είναι παραπλανημένοι. Όμως αυτό δεν δίνει απάντηση στο γιατί. Ποιοι τους παραπλανούν, γιατί τους παραπλανούν και, το κυριότερο, γιατί τους φανατίζουν τόσο πολύ μ' αυτή την παραπλάνηση;

Εδώ υπάρχει ένα «μήλο της έριδος». Και ονομάζεται Αιγαίο. Ο λόγος που ο Τίτο τότε, προέβη στην μετονομασία της Βαρντάρσκα σε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και, στη συνέχεια, σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», εδραζόταν στην πρόθεσή του να θεμελιώσει μελλοντικές εδαφικές διεκδικήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας και να εξασφαλίσει διέξοδο στο Αιγαίο. Ήδη με την λήξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου, ανήγγειλε δημόσια ότι στόχος του ήταν να επανενώσει «όλα τα τμήματα της Μακεδονίας που διασπάστηκαν το 1912 και 1913 από τους βαλκάνιους μπεριαλιστές».

Κάτι που προκάλεσε την άμεση αντίδραση των Αμερικανών, διαβλέποντας τότε δάκτυλο των σοβιετικών, που αναζητούσαν διέξοδο προς τα «θερμά ύδατα». Τον Δεκέμβριο του 1944 τηλεγράφημα του State Department προς τις αμερικανικές Αρχές, με υπογραφή του τότε Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών Stettinius, έγραφε, μεταξύ άλλων, ότι: 

«Η  Κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές του τύπου "μακεδονικό έθνος", "μακεδονική Μητέρα Πατρίδα" ή "μακεδονική εθνική συνείδηση", αποτελούν αδικαιολόγητη δημαγωγία, που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας».

Έκτοτε οι πολιτικοί συσχετισμοί ανατράπηκαν. Ο Τίτο τα «έσπασε» με τον Στάλιν και προσδέθηκε στο Δυτικό άρμα. Οι διεκδικήσεις όμως, διεκδικήσεις για τον Τίτο. Όχι προς όφελος των σοβιετικών πλέον, αλλά της χώρας του. Διότι η ανάγκη πρόσβασης προς το Αιγαίο παραμένει αδήριτη. Κι αυτό ανεξάρτητα από το όποιο πολίτευμα της χώρας. Αν δηλαδή είναι Σοσιαλιστική ή Αστική Δημοκρατία. Και ανεξάρτητα αν πρόκειται για την ίδια την Γιουγκοσλαβία ή για το αποσχισθέν κομμάτι της.

Έτσι κι αλλιώς, το παιχνίδι το ορίζουν πλέον οι Αμερικανοί, που δεν θα τους χαλούσε η ιδέα μιας προτεκτατορικής «Μακεδονίας», προκειμένου να κλείσουν μια κι έξω την πρόσβαση των Ρώσων προς την Μεσόγειο. Γι' αυτό και η εμμονή του επίσημου διαμεσολαβητή, Μάθιου Νίμιτς, στον όρο «Μακεδονία» στις προτάσεις του.

Κι εδώ έρχεται η ελληνική κυβέρνηση να δηλώσει υποταγή. Για να παραχωρήσει την Μακεδονία μας στους Σκοπιανούς; Όχι! Άλλα είναι τα σχέδιά τους. Ας προσέξουμε προσεκτικά εκείνη την δήλωση του Υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Νίκου Παππά:

«Η Βόρεια Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ανακτήσει το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή, ως ο τόπος όπου τα Βαλκάνια και η Κεντρική Ευρώπη έχουν πρόσβαση στις θάλασσες».

Νάτηνα την περιβόητη «πρόσβαση στις θάλασσες»! Και όταν λέει «θάλασσες», εννοεί το Αιγαίο βέβαια. Το ΔΙΚΟ μας Αιγαίο! Σε ποιους σκοπεύουν να παραχωρήσουν πρόσβαση στο Αιγαίο μας; Στους Ρώσους; Άπαπα! Το λέει καθαρά: στα Βαλκάνια και στην Κεντρική Ευρώπη. Τουτέστιν, στους Γερμανούς!

Πριν από ένα μήνα έγραφε η γερμανική εφημερίδα Deutsche Welle, ότι έχουν ήδη εκπονηθεί σχέδια για την κατασκευή πλωτού ποτάμιου διαδρόμου που θα συνδέει τον Δούναβη με τη Μεσόγειο. Η δε εφημερίδα Welt κάνει λόγο για «εντυπωσιακό έργο», σημειώνοντας ότι, η Ελλάδα, η Μακεδονία και η Σερβία θέλουν να κατασκευάσουν ένα κανάλι, το οποίο σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα, «θα μπορούσε να αλλάξει τη γεωγραφία των Βαλκανίων».

Όπως επισημαίνει η εφημερίδα του Βερολίνου, «αναζητούνται επενδυτές για την κάλυψη του υψηλού κόστους του πλωτού διαδρόμου, με στόχο τη σύνδεση του Δούναβη μέσω του Μοράβα με τον Αξιό, ο οποίος εκβάλλει στον Θερμαϊκό Κόλπο, δυτικά της Θεσσαλονίκης στο Αιγαίο».

Η αλήθεια είναι ότι δεν αναζητούνται, απλά, επενδυτές. Τους επενδυτές τους βρίσκεις -ή μάλλον, σε βρίσκουν εκείνοι. Αυτό που, πρωτίστως, αναζητείται, είναι άμεση «λύση» του «Μακεδονικού». Και μάλιστα, μια τέτοια «λύση», ώστε εξυπηρετεί και τα σχέδια των Αμερικανών για εδαφικές ανακατατάξεις.

Σ' αυτήν ακριβώς την «λύση» έχει προσχωρήσει και η ενδοτική κυβέρνηση των Αθηνών. Άλλοι, λόγω των σαθρών ιδεολογημάτων τους περί «κατάργησης συνόρων και συνεργασίας των λαών» και άλλοι, εκείνοι που καλλιεργούν εκείνα τα ιδεολογήματα, προς εξυπηρέτηση των μακρόπνοων σχεδιασμών των «αναζητούμενων» «επενδυτών».

Ο Τσίπρας, κατά την Welt, μιλά καθαρά για «αλλαγή της γεωγραφίας των Βαλκανίων». Προς όφελος των λαών, λέει στους δικούς, για να θολώσει τα νερά. Στην πραγματικότητα όμως, πίσω απ' αυτά τα σχέδια, βισσομανούν οι κυρίαρχες αστικές τάξεις της Ελλάδας, των Σκοπίων, της Σερβίας και πάνω απ' όλους αυτούς, η υπεραστική τάξη των Βρυξελλών και τα γεράκια του πενταγώνου.

Και όχι, δεν είναι η «συνεργασία των λαών» που επιζητείται, αλλά ένα νέο μακελειό στην βαλκανική. Διότι ένα τόσο μεγαλεπήβολο σχέδιο, δεν μπορεί να επαφίεται σε καμιά αγαστή σύμπνοια τριών διαφορετικών κρατών (Ελλάδα, Σκόπια, Σερβία), αλλά στην ολοκληρωτική τους διάλυση, ώστε να φτιάξουν πάνω στα αποκαΐδια τους την ενιαία Μακεδονία που οραματίζονται, ως προτεκτοράτο τους βέβαια.

Μη γελιόμαστε λοιπόν. Αυτό που ετοιμάζεται να υπογράψει ο Τσίπρας και η θλιβερή παρέα του, είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι, ανοίγει, κυριολεκτικά, τις πύλες της κολάσεως για τους λαούς της Βαλκανικής και, πρώτα και κύρια, για την πολύπαθη πατρίδα μας.

Όπως οδηγούνται τα πράγματα, δεν έχουμε πλέον καμία άλλη επιλογή. Ή τους ανατρέπουμε σήμερα, ή καλούμαστε αύριο να υποστούμε τον όλεθρο πάνω στα αποκαΐδια μας!

Το προγραμματισμένο συλλαλητήριο στην Πλατεία Συντάγματος, της 4ης Φεβρουαρίου, ας είναι η αρχή του τέλους τους...