ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ Κ. Ο. ΝΑΞΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ 8η ΜΑΡΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Για ζωή χωρίς φτώχεια, ανεργία, πολέμους, προσφυγιά

Εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες, μετανάστριες, νέες,

Η φετινή 8^η Μάρτη να γίνει σταθμός στην κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης. Να γίνει ένα ακόμα σκαλοπάτι για την ενίσχυση της πάλης ενάντια στην πολιτική που.....

στοχεύει τα δικαιώματα στην κοινωνική ασφάλιση, τη μητρότητα, την εργασία, τον ελεύθερο χρόνο, για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μαζί με τους εταίρους της, με τη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, μας καλούν να ξεχάσουμε την 5ετή διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών στα ΒΑΕ. Να διαγράψουμε από τη μνήμη μας  εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και να συμβιβαστούμε με την ευέλικτη, ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά με «ημερομηνία λήξης». Να δουλεύουμε στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί, στο χωράφι χωρίς κανένα μέτρο προστασίας της υγείας μας.

Οι δικές μας απώλειες σε δικαιώματα και κατακτήσεις έγιναν κέρδη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Στο βωμό των δικών τους συμφερόντων θυσιάζονται οι δικές μας ανάγκες, θυσιάζονται ακόμη και ανθρώπινες ζωές – οι δικές μας ζωές! Η πολιτική που συσσωρεύει σε εμάς φτώχεια κι ανεργία, ανασφάλεια για τα παιδιά και όλη την οικογένειά μας, γεννά τον πόλεμο και την προσφυγιά.

Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες, που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με θάλασσες, με φράχτες, με κυκλώματα δουλεμπόρων, με την κάθε λογής καταστολή. Διαδηλώνουμε ενάντια στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που έκαναν τη Μεσόγειο θάλασσα νεκρών. Ξερίζωσαν εκατομμύρια από τις πατρίδες τους, εγκλωβίζουν χιλιάδες πρόσφυγες. Απαιτούμε τώρα να απεμπλακεί η χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Να σταματήσει τώρα το αίσχος με τους χιλιάδες πρόσφυγες, ανάμεσά τους γυναίκες, άλλες έγκυες κι άλλες με μωρά στην αγκαλιά, παιδιά ασυνόδευτα κι εφήβους, που αναγκάζονται να περπατάνε χιλιόμετρα χωρίς φαγητό, χωρίς στέγη και βασικές υποδομές υγιεινής, χωρίς πρόσβαση σε υποδομές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Να φτιαχτούν ανοιχτοί ανθρώπινοι χώροι ανοιχτής φιλοξενίας. Να κλείσουν τα απαράδεκτα στρατόπεδα διαλογής «hot spot».

 Σε αυτές τις συνθήκες, καμιά γυναίκα του καθημερινού μόχθου δεν περισσεύει. Από τη δική μας συμμετοχή στην οργάνωση και πάλη κόντρα στους εκμεταλλευτές μας εξαρτάται το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.

Από εμάς εξαρτάται αν θα επιτρέψουμε να ζουν τα παιδιά μας, η νέα γενιά, χωρίς δικαιώματα, με τα «ψίχουλα» που πέφτουν από το τραπέζι των εκμεταλλευτών μας. Από εμάς εξαρτάται αν θα συμβιβαστούμε με τις απανωτές απώλειες σε μισθούς, συντάξεις, στο λαϊκό εισόδημα, διαλέγοντας το «σκοινί» που θα κρεμάσουν την ευημερία μας… Θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια, απλώς παρακολουθώντας το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και την κυβέρνηση να εμπλέκουν το λαό μας  στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που γεννούν κινδύνους για νέα γενικευμένη πολεμική αναμέτρηση στην περιοχή μας;…

Με αγωνιστική δράση και λαϊκή αλληλεγγύη, με τη δική μας κοινωνική συμμαχία, να επιβάλουμε τη θέληση και το δίκιο μας, τα σύγχρονα δικαιώματά μας.

Εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες, μετανάστριες, νέες,

Το ΚΚΕ σε όλη τη διαδρομή του διεκδίκησε επίδομα για όσες γυναίκες δεν έχουν τα ένσημα για να θεμελιώσουν  συνταξιοδοτικό δικαίωμα, τον πολιτικό γάμο, την αναγνώριση των παιδιών εκτός γάμου, το δικαίωμα της ψήφου στη γυναίκα, τα δικαιώματα στη δουλειά. Σταθερά αναδεικνύει μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα τον ιδιαίτερο ρόλο της πάλης για ισότιμα δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στην οικογένεια, σε κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας και για τα δύο φύλα, αλλά και για τα δικαιώματα της γυναίκας λόγω της θέσης της στην αναπαραγωγική διαδικασία. Παλεύει για τη γυναικεία ισοτιμία σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα καπιταλιστικά δεσμά, σε μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο αγώνας των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Ν. Υόρκης στις 8 του Μάρτη του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης τους, είναι επίκαιρος και σήμερα.

Ό,τι κατακτήθηκε δεν είναι αυτονόητο…

Αλλά κι ό,τι χάθηκε δεν χάθηκε για πάντα.

Χρειάζεται μαζικός και συλλογικός αγώνας για να κερδηθεί σε ανώτερο επίπεδο και ανεπίστρεπτα, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια, τις πολιτικές ΕΕ και κυβερνήσεων.

ΖΗΤΩ Η 8^η ΜΑΡΤΗ,

σύμβολο αγωνιστικής διεκδίκησης με πυξίδα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες