Από πού πάνε για Νάξο; Ανεβαίνεις την Αρχελάου και στρίβεις δεξιά στην Αρριανού. Ο Μάκης Μικές, ιδιοκτήτης του «Musique Cafe and more», μας εξηγεί ακριβώς πώς σε έναν all day χώρο στο Παγκράτι το design και η jazz συναντούν το αρσενικό (το τυρί) και τα ναξιώτικα κρέατα
Ο Μάκης Μικές είχε το «Musique Cafe» σε κεντρικό σημείο της παραλίας στη Χώρα Νάξου από το 2006 μέχρι το 2011. Από τον περασμένο Φεβρουάριο που το μετέφερε στην Αθήνα, εκεί που η Αρριανού συναντάει την Αρχελάου, στο Παγκράτι, μαζί με τον ξάδερφό του Μάκη Ξενάκη, πήρε και τον τόπο του μαζί. Κάθε Τετάρτη βράδυ ξεφορτώνουν από το πλοίο στον Πειραιά τσουβάλια πατάτες, κρέατα, γραβιέρες, ένα –εξαιρετικό– γιαούρτι, όλα από το νησί. Με το που βλέπεις ένα βιομηχανικού στιλ, ψηλοτάβανο all day μαγαζί με εμφανές μπετόν, πεπιεσμένο πολτό ξύλου, μοντέρνους πάγκους, έναν τοίχο από..........
τελάρα κι εντυπωσιακά ακτινωτά φωτιστικά από την γκαλερί Ζουμπουλάκη, το οποίο επιπρόσθετα φαίνεται να αγαπά την τζαζ, δεν περιμένεις να το τροφοδοτεί η παράδοση. Κι όμως συμβαίνει. «Θέλαμε να φτιάξουμε ένα σύγχρονο χώρο με γεύση διαφορετική. Μακριά από την τυποποιημένη γεύση που συναντάς συνήθως», μου λέει ο Μάκης Μικές. «Τα κουλουράκια και τα κέικ που σερβίρουμε είναι χειροποίητα, ακόμη και τα κριτσινάκια που βάζεις δίπλα στο ποτό σου». Ο Μάκης Μικές είχε το «Musique Cafe» σε κεντρικό σημείο της παραλίας στη Χώρα Νάξου από το 2006 μέχρι το 2011. Από τον περασμένο Φεβρουάριο που το μετέφερε στην Αθήνα, εκεί που η Αρριανού συναντάει την Αρχελάου, στο Παγκράτι, μαζί με τον ξάδερφό του Μάκη Ξενάκη, πήρε και τον τόπο του μαζί. Κάθε Τετάρτη βράδυ ξεφορτώνουν από το πλοίο στον Πειραιά τσουβάλια πατάτες, κρέατα, γραβιέρες, ένα –εξαιρετικό– γιαούρτι, όλα από το νησί. Με το που βλέπεις ένα βιομηχανικού στιλ, ψηλοτάβανο all day μαγαζί με εμφανές μπετόν, πεπιεσμένο πολτό ξύλου, μοντέρνους πάγκους, έναν τοίχο από..........
Η κουβέντα θερμαίνει όταν φτάνουμε στο χωριό τους, τις Εγγαρές –οι δύο Αξιώτες μου δείχνουν και φωτογραφίες του κάμπου–, και στον Νίκο Καζαντζάκη που βρήκε εκεί τον παράδεισό του. Από εκεί έρχονται οι πατάτες που βάζουν δίπλα στα κεφτεδάκια, τα κρέατα, τα γλυκά κουταλιού (αυτόν τον καιρό κυδώνι, μανταρίνι και πορτοκάλι). Την ξινομυζήθρα και το αρσενικό τα φτιάχνουν βοσκοί στο Φιλώτι. Το μενού έχει και ζυμαρικά με πέστο, έχει και ριζότο, κλασικά πράγματα που θα ζητήσει κάποιος σε ένα cafe-εστιατόριο δηλαδή. Αλλά ο κόσμος φαίνεται να εκτιμάει –και να ζητάει– και τις ελληνικές του συνταγές. Το ρόστο (ψητό γουρουνόπουλο) που έφτιαξαν για την ονομαστική γιορτή τους στις 23 Οκτωβρίου καθιερώθηκε έπειτα από απαίτηση του κοινού. Πλέον, μάλιστα, μπορείς, με την προϋπόθεση να τον ζητήσεις μια μέρα νωρίτερα, να βρεις στο «Musique Cafe» και κόκορα με μακαρόνι ή κουνέλι λεμονάτο. Απλώς έχουν… το τέμπο τους. «Εδώ πρέπει να έχεις λίγη υπομονή», προειδοποιεί ο Μάκης Μικές. «Ακόμη και στο club sandwich θα χρειαστεί να περιμένεις λίγο παραπάνω για τις πατάτες σου». Ίσως αξίζει και λίγη πιο μακροπρόθεσμη υπομονή, γιατί έπονται κι άλλες κινήσεις, πάντα σε link με το νησί. Ακόμη δεν έκλεισαν χρόνο στο Παγκράτι και σκέφτονται την πιθανότητα να ξεκινήσουν κάποια στιγμή μια μικρή δική τους παραγωγή: ντομάτες, κότες, κοκόρια. Για δες…
Άντζελα Σταματιάδου astamatiadou@athinorama.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου