Το δικαίωμα υψούν στο Εμπράγματο Δίκαιο και στη Γραμματική της Ελληνικής Γλώσσης

Κωστής Στυλ. και Καλλ. Λεβογιάννης

Το  δικαίωμα υψούν και το απαρέμφατο

των εις -όω=ῶ συνηρημένων ρημάτων

   Το δικαίωμα «ὑψοῦν»  (ο «αέρας» σε μία οικοδομή) είναι εμπράγματο δικαίωμα και σημαίνει το «δικαίωμα επεκτάσεως καθ’  ύψος»  όταν σε μία  (συν)ιδιοκτησία υπάρχει υπόλοιπο συντελεστή δομήσεως. Άρα, το υψούν έχει την έννοια ενός μελλοντικού ορόφου. Ή,άλλως, το δικαίωμα υψούν είναι το δικαίωμα ανεγέρσεως ορόφων μέχρις εξαντλήσεως του ...........

συντελεστή δομήσεως.

   Περί του δικαιώματος υψούν διαλαμβάνουν τα άρθρα 1002 και 1117 του Αστικού Κώδικος (όρα Εμμανουήλ Βουζίκα, Αστικός Κώδιξ, εκδόσεις Παπαζήση) και ο νόμος 3741/1929  ( «περί ιδιοκτησίας κατ΄ορόφους») σύμφωνα με τον οποίο επί ιδιοκτησίας κατ΄ ορόφους (οριζοντίου ιδιοκτησίας) δημιουργείται χωριστή κυριότης επί ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου και αναγκαστική συγκυριότης,που αποκτάται αυτοδικαίως, κατ΄ανάλογη μερίδα, επί του εδάφους και επί των μερών της οικοδομής που χρησιμεύουν στην κοινή χρήση όλων των οροφοκτητών.

  Ερωτάται. Διατί  το απαρέμφατο των εις όω=ω συνηρημένων ρημάτων είναι ουν και όχι –οιν .

   Την απάντηση δίδει ο μέγας Ελληνιστής Αχιλλεύς Τζάρτζανος στο περισπούδαστο σύγγραμμά του : «ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ» σελίς 123 : «το ο+ει συναιρείται εις οι (π.χ δηλόει = δηλοῖ, ανακοινόει=ανακοινοῖ. Αλλά εις το ενεργητικόν απαρέμφατον , το ο+ει συναιρείται εις ου  (και όχι εις οι), διότι η κατάληξις αυτού  -ειν προήλθε από την κατάληξιν  -εεν και δεν περιείχεν εξ αρχής ι )

                                                            ./..

 

Οικονομολόγος Δημοσιογράφος (εκ του Αθήνησι Πανεπιστημίου)

  Μέλος και π.Γεν.Γραμματεύς της Ενώσεως Κυκλαδικού Τύπου

  Τηλ. Σταθερό  : 2285027571

  Τηλ. Φορητό :   6977207654

  Δ/νση Ηλεκτρον.Ταχυδρομείου : levos@otenet.gr

   Ιστοσελίς : www.levos.blogspot.gr    [ στη σελίδα αυτή ευρίσκονται 14  μελέτες μου (επί συνόλου 52) ]