Η Αρλέτα στο ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ της εβδομάδας

Η Αρλέτα αυτοβιογραφείται στο ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ. Με τον ολότελα δικό της χαρακτηριστικό τρόπο, ξετυλίγει μπροστά στο φακό την συναρπαστική πορεία της στο χώρο του τραγουδιού, των μπουάτ, εκεί που γεννήθηκε το «Νέο Κύμα».

Αγοροκόριτσο από μικρή, Αρσακειάδα με το …ζόρι, φοιτήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών. Στη συνέχεια κάπου εκεί, τυχαία σε μια εκδρομή, την «ανακάλυψε» ο Παπαστεφάνου και ο Πατσιφάς από τη ΛΥΡΑ ηχογράφησε τα.....
τραγούδια της.

Το πρώτο τραγούδι που έγραψε ήταν “Τα μικρά παιδιά”. Μέχρι τότε δεν είχε γράψει ποτέ ούτε στιχάκι ως έφηβη. Το 1966 ηχογραφείται ο πρώτος δίσκος κατευθείαν LP με τραγούδια που έδωσαν ο Γιάννης ο Σπανός, ο Γιώργος Κοντογιώργος, ο Νότης Μαυρουδής κι ο Νίκος Χουλιαράς. Ο δίσκος είχε απρόσμενη επιτυχία. Μετά όλα πήραν το δρόμο τους…

Τραγουδάει στην Παράγκα, στις Νεφέλες, στον Τιπούκειτο. Την είπαν Βασίλισσα των μπουάτ… Κι όμως «Όλο κι όλο στη Πλάκα έχω τραγουδήσει ενάμιση χρόνο κι αυτό το ότι ήμουνα η “βασίλισσα των μπουάτ” δεν ξέρω από που βγήκε».

Η Αρλέτα εξομολογείται τη δική της φιλοσοφία για τη ζωή, τον πόνο για την Ελλάδα που φεύγει, την Ελλάδα με τον Παρθενώνα, τα ξωκλήσια, τη μουσική και τους ποιητές… Συγκρατείται για να μη πει «κακές λέξεις», αυτό το «κακό κορίτσι» των μπουάτ που κουβαλάει στην ιστορία του θρυλικές παρεξηγήσεις…. Η φήμη ότι έσπασε μια κιθάρα σε ένα κεφάλι την ακολουθεί έως σήμερα. Μας εξηγεί ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι..

Περιγράφει τις μπουάτ ως τον πιο πολιτισμένο τρόπο ψυχαγωγίας που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Ήτανε χώροι όπου αυτοί που πηγαίνανε ξέρανε ότι πάνε για να ακούσουν, δεν πάνε ούτε για να χορέψουν, ούτε για να κάνουνε πλάκα…

Η μουσική και οι αγαπημένες κιθάρες της είναι η ζωή της. Ωστόσο δεν ξέχασε και την πρώτη της ενασχόληση με τη ζωγραφική. Σκίτσα της και πίνακες της έκαναν τη εμφάνισή τους σε δυο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Τζια και την Αθήνα.

Η περιπέτεια της υγείας της, περιόρισε τις εμφανίσεις της, ωστόσο γράφει και τραγουδάει ακόμα. Γιατί «…τα σχέδια μου, η κιθάρα μου και τα βιβλία μου με ελευθερώνουν, με αφήνουν και φεύγω. Και με αυτά ζω. Και με κάποιους φίλους, πολύ λίγους, ελάχιστους, που τους αγαπάω και μ' αγαπάνε…»


Παραγωγός Γιώργος Σγουράκης, σκηνοθεσία Χρίστος Ακρίδας, φωτογραφία Στάθης Γκόβας, ηχοληψία Νίκος Παναγοηλιόπουλος, μοντάζ Σταμάτης Μαργέτης, διεύθυνση παραγωγής Στέλιος Σγουράκης