Με αφορμή την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων των αγροτών και των επιστημόνων, καθώς και την επικείμενη συμμετοχή στην εβδομάδα που έρχεται και άλλων κοινωνικών τάξεων, θα καταθέσω ορισμένες σκέψεις, οι οποίες θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες προς κάθε ενδιαφερόμενο…
Καταρχήν θα πρέπει να ξεκαθαρίσω πως .....
οι αγώνες των εργαζομένων είναι το ίδιο δίκαιοι ή άδικοι, ανεξαρτήτως ποιο κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση… Η προσπάθεια κομματικοποίησης του αγώνα των αγροτών από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι υποκριτική και εντελώς λανθασμένη… Αν οι «σύντροφοι» ήταν στην αντιπολίτευση, είναι ξεκάθαρο πως θα έλεγαν τα εντελώς αντίθετα… Θεωρώ πως ο συγκεκριμένος «σκυλοκαβγάς» που έχει προκύψει, μάλλον έχει να κάνει με την μάχη εντυπώσεων που προσπαθούν να κερδίσουν άπαντες, στο θέατρο του παραλόγου που παίζεται διαχρονικά στην χώρα μας…
Από την άλλη πλευρά το γεγονός πως τα ΜΜΕ της διαπλοκής πλέον «συμπαραστέκονται» με πάθος, αγωνία και πρωτοφανή στοργή τους αγώνες των εργαζομένων, μάλλον θυμηδία και εντελώς αντίθετα αποτελέσματα δημιουργεί… Άλλωστε οι μοναδικές συντεχνίες που εξακολουθούν να λυμαίνονται την χώρα είναι οι «νταβατζήδες» και οι πολιτικοί. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού!
Φτάνουμε και στο δια ταύτα λοιπόν… Μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εντελώς ξαφνικά, αλλά και εντελώς αναμενόμενα, οι μεν γίνανε δε, οι δε, μεν και όλοι μαζί ΔΕΝ…
Το θέμα είναι τι μέλλει γενέσθαι… Έτσι όπως τα κάναμε, δυστυχώς το μέλλον μας, δεν εξαρτάται από εμάς… Δεν περιμένω, ότι με πορείες και απεργίες, μπορεί να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Το πολύ πολύ να πέσει η κυβέρνηση (το βλέπω σχεδόν αδύνατο στην παρούσα φάση). Ε και…; Δηλαδή αν πέσει η κυβέρνηση θα αλλάξει κάτι; Πρέπει να είναι κάποιος πολύ κομματόσκυλο, αν πιστεύει, μετά την αποτυχία ΚΑΙ του ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι εθνικές κυβερνήσεις ορίζουν τις πολιτικές που ασκούνται…
Οι διεκδικήσεις των εργαζομένων – ακόμα κι αν αυτές είναι εντελώς αμυντικές – δείχνουν πολύ μικρές, μπροστά στο γενικότερο πρόβλημα της χώρας, το οποίο εντάσσεται στο ακόμα μεγαλύτερο οικονομικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο αποτελεί μέρος των τεράστιων αδιεξόδων που αντιμετωπίζει ευρύτερα η παγκόσμια οικονομία… και το «θηρίο» που λέγεται καπιταλισμός!
Πορείες και απεργίες με τον τρόπο που γίνονται, μάλλον αποτελούν βούτυρο στο ψωμί κάποιων, είτε αυτοί είναι παγκόσμια επιχειρηματικά συμφέροντα, είτε ιδιοκτήτες ΜΜΕ, είτε πολιτικοί… Εκτός αν βιώναμε συντελιακού τύπου ειρηνικές διαμαρτυρίες και απεργιακές κινητοποιήσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όπου μια καθολική πανευρωπαϊκή απεργία διαρκείας, θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας… Αυτά όμως δυστυχώς δεν γίνονται στις μέρες… Ως γνωστόν το χρήμα φθείρει και διαφθείρει… Και το χρήμα στην εποχή που ζούμε, είναι ο «θεός».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου