Ανακοίνωση σχετικά με την πρόληψη της αυτοκτονίας κατά τη νοσηλεία

Σε διάστημα απόστασης μόλις τριών ημερών, δύο περαστικά αυτοκτονίας έλαβαν χώρα μέσα σε δημόσια νοσοκομεία. Στις 25/8/2015 και ύστερα από μία απόπειρα αυτοκτονίας, ένας άνδρας δεν κατάφερε να σωθεί, θέτοντας τέλος στη ζωή του μέσα στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν από το πρωί. Τρεις μέρες αργότερα ένας άλλος άνδρας έχασε την ζωή του κατά την διάρκεια της.....

νοσηλείας του σε Ψυχιατρική κλινική. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι από το 2012 έως και σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί εντός των νοσηλευτικών μονάδων τουλάχιστον 22 αυτοκτονίες.

Δυστυχώς τα δύο αυτά περιστατικά είναι ενδεικτικά όσων συμβαίνουν καθημερινά, φέρνοντας στην επιφάνεια και τονίζοντας για ακόμη μία φορά  την έλλειψη μέτρων και στρατηγικών χαμηλού κόστους που θα μπορούσαν να είχαν αποβεί σωτήρια και να είχαν αποτρέψει τον θάνατο των νοσηλευμένων ασθενών. Συνοπτικά, με βάση τα υπάρχοντα πρωτόκολλα του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, τέτοιου είδους παρεμβάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να αυξήσουν την ασφάλεια αυτοκτονικών ασθενών κατά τη διάρκεια της νοσηλείας είναι: η λήψη αναλυτικού ιστορικού καθώς και η συλλογή επιπρόσθετων πληροφοριών από τους οικείους του, η διαμόρφωση ενός ασφαλούς περιβάλλοντος στο νοσοκομείο υπό την έννοια της απομάκρυνσης των μέσων που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο ασθενής για να θέσει τέλος στην ζωή του, σε συνδυασμό με παρακολούθηση της συμπεριφορικής συμπτωματολογίας και στο πλαίσιο πάντα μιας καλής και ουσιαστικής σχέσης μεταξύ προσωπικού και ασθενή. Μετά το εξιτήριο η διασύνδεση και η συστηματική παρακολούθηση του ασθενή από κάποιον εξωνοσοκομειακό φορέα υγείας μπορεί να προάγει την ασφάλεια του τελευταίου.

Προσεγγίζοντας το συγκεκριμένο θέμα, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τις αντιστάσεις των μονάδων υγείας καθότι οι θάνατοι από αυτοκτονία εντός των νοσηλευτικών ιδρυμάτων εμπεριέχουν ευθύνες τόσο για το προσωπικό όσο και για τους φορείς χάραξης πολιτικών στρατηγικών. Η πρόληψη της αυτοκτονίας θα έπρεπε να αποτελεί κύριο καθήκον των μονάδων υγείας και των νοσηλευτικών ιδρυμάτων.

Η αυτοκτονία δεν είναι ένα μοιραίο γεγονός, μπορεί να προληφθεί. Σε αυτή τη βάση, χωρίς κόστος, αλλά με σαφή συναίσθηση της ευθύνης των ειδικών, των αρχών και τελικά, της κοινωνίας, απαιτείται η ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών για την υλοποίηση ουσιαστικών παρεμβάσεων προστασίας της ανθρώπινης ζωής.