«Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος»

Το παραπάνω απόφθευγμα του Νίτσε ταιριάζει απόλυτα, πιστεύω, στην περίσταση. Παρασκευή τρεις και μισή τα ξημερώματα. Μόλις επέστρεψα σπίτι και το συναίσθημα που ουρλιάζει μέσα μου είναι ένας απέραντος ενθουσιασμός. Εδώ και αρκετά χρόνια ακούω το Θηβαίο είτε ζωντανά είτε όχι. Το απόλαυσα αφάνταστα, ωστόσο -χωρίς να θέλω να τον εξάρω ως τον υπέρτατο μουσικό- δεν περίμενα το σημερινό για να ανακαλύψω πόσο σπουδαίος ερμηνευτής και showman είναι. Εκείνο όμως που με ενθουσίασε είναι ο τρόπος που τον υποδέχθηκαμε οι Ναξιώτες, εμείς, οι επαρχιώτες, που απέδειξαμε ότι αναγνωρίζουμε το καλό ελληνικό τραγούδι. Και όχι μόνο το καλοκαίρι. Καθ' όλη τη διάρκεια του...... προγράμματος ένιωθα ότι κανείς δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ αυτή η βραδιά. Έβλεπες πρόσωπα χαμογελαστά να περνάνε τόσο καλά όσο έχω εδώ και πολύ καιρό να δω σε νυχτερινή μου έξοδο. Ο καθρέφτης βέβαια όλης αυτής της ατμόσφαιρας ήταν τα πρόσωπα του Χρήστου και των μουσικών που έδειχναν να απολαμβάνουν αυτή τη συμμετοχή του κόσμου. Σίγουρα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι αποθαρρυντική και τα τελευταία χρόνια στην ερώτηση «τι κανέις;» κυριαρχεί η απάντηση «ας τα λέμε καλά».
Ωστόσο σήμερα, σ' όποιον από κει μέσα έκανες την ίδια ερώτηση θα σου απάνταγε με σιγουριά «Είμαι πολύ καλά». Κι αυτό, γιατί πολύ απλά επιβεβαιώνεται η θεωρία ότι αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένο είναι τα πιο απλά πράγματα. Και ένα απ' αυτά είναι τί άλλο: η καλή μουσική, που διεισδύοντας στα πιο αγνά μας ένστικτα, λειτουργεί ως βάλσαμο που καταφέρνει και επουλώνει -προσωρινά τουλάχιστον- όποιες πληγές μας προξενούν οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές νόσοι της καθημερινότητάς μας, για τις οποίες όλοι μας καλούμαστε να αποδείξουμε με τη προσωπική και συλλογική δυνάμη μας αν είναι ανίατες ή όχι. Έχω βάσιμες ελπίδες ότι παλεύεται, αλλά ο καιρός θα το δείξει. Για την ώρα τραγούδι, πολύ τραγούδι.Υ.Γ. Οι Άννα Λινάρδου, Θύμιος Παπαδόπουλος, Θοδωρής Οικονόμου και Χρήστος Θηβαίος μας απέδειξαν με μόλις τρία μουσικά όργανα πόσο αξιοθαύμαστα απλή είναι η επίτευξη της χαράς. Γιατί πάνω απ' όλα είναι το πάθος. Εις το επανειδείν.

B.B.