ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΟΜΟΣ

Ψηφίστηκε στην Βουλή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ο επικαλούμενος αναπτυξιακός νόμος, ο οποίος εισάγει στη διεθνή οικονομική και επιχειρηματική σκέψη, την πρωτότυπη ιδέα της «δίκαιης ανάπτυξης». Μια ιδέα τέτοιου βεληνεκούς προφανώς για να λάβει και τις πρέπουσες διαστάσεις ανά την υφήλιο, χρειαζόταν και μια λαμπρή τελετή στο Μουσείο της......

Ακρόπολης για να παρουσιαστεί στην παγκόσμια κοινότητα.

Ένας αναπτυξιακός νόμος υποτίθεται ότι θα πρέπει να αφορά στους επενδυτές, στους διαχειριστές κεφαλαίων και στους επιχειρηματίες σε διεθνές επίπεδο. Στη σημερινή Ελλάδα ο αναπτυξιακός νόμος αφορά αποκλειστικά το ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν προς στιγμή ξεπεράσουμε το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος νόμος αφορά κυρίως τα σουβλατζίδικα, τις καφετέριες ενδεχομένως, και ενοικιαζόμενα δωμάτια, θα πρέπει να σταθούμε στα μεγέθη που μας δίνει η ίδια η κυβέρνηση.

Η ελληνική οικονομία χρειάζεται μεσοπρόθεσμα ιδιωτικές επενδύσεις τουλάχιστον 100 δισεκατομμυρίων ευρώ. Προς τούτο η κυβέρνηση εξασφάλισε χρηματοδοτήσεις κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για τα επόμενα 5 χρόνια. Παράλληλα, η ελληνική κοινωνία χρειάζεται μερικές εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Η ελληνική κυβέρνηση προσδοκά να δημιουργήσει με τον νόμο αυτό λίγες χιλιάδες θέσεις εργασίας, αν δεχθούμε ότι θα επιτύχει τους στόχους της.

Διότι η αξιοπιστία του νομοθετήματος, είναι ευθέως ανάλογη της αξιοπιστίας των κυβερνόντων. Αν ξεπεράσουμε τις θεωρίες του κου Βαρουφάκη και λοιπών αστέρων, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι ο Πρωθυπουργός διαβεβαίωσε τους πάντες ότι η ανάπτυξη θα απογειωνόταν την Λαμπροδευτέρα. Ο γραφικός συνοδοιπόρος του Πάνος Καμμένος, την περασμένη εβδομάδα μας διαβεβαίωσε ότι η ανάπτυξη είναι ήδη εδώ (στην Ελλάδα).

Προχθές ο κος Τσακαλώτος σε διεθνές ακροατήριο δήλωσε ότι ελπίζει στα μέσα του 2017 να δούμε τα πρώτα σημάδια της ανάκαμψης. Προφανώς, το συμπιεσμένο ελατήριο της ελληνικής οικονομίας που θα εκτινασσόταν με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης χρειάζεται πολύ λάδωμα. Όλα βασίζονται στην λογική ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η οποία είναι πολύ απλή και γραμμική. Αποφασίζουμε την ανάπτυξη, διατάζουμε την έναρξή της και ήρθε. Κάτι σαν τον «Ψεκάστε (κάτι μου θυμίζει), σκουπίστε και τελειώσατε».

Το ερώτημα είναι τι σκέφτονται οι επιχειρηματίες, οι επενδυτές και οι χρηματαγορές (που δεν αρέσκονται σε χορούς με νταούλια). Αυτοί όλοι ζυγίζουν τα πράγματα για να επιλέξουν τον χώρο και τον χρόνο που θα επενδύσουν τα χρήματά τους.

Η εικόνα που έχουν είναι ότι θα τους καλεί μια χώρα στην οποία συμβαίνουν (ενδεικτικά και όχι περιοριστικά) τα εξής:

Θα πρέπει να συμφιλιωθούν με την ιδέα να επενδύσουν σε μια χώρα, η κυβέρνηση της οποίας απεχθάνεται την ιδιωτική πρωτοβουλία, την επιχειρηματικότητα και την έννοια του κέρδους.

Οι φορολογικοί συντελεστές είναι από τους υψηλότερους παγκοσμίως, για να συντηρείται ένας κρατικός μηχανισμός σκοπός του οποίου είναι να δημιουργεί προβλήματα στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

Ο κάθε «πειραγμένος» Υπουργός ο οποίος νομοθετεί με «πόνο ψυχής» δεν θα διστάσει να διαφοροποιήσει το φορολογικό καθεστώς για να εξασφαλίσει τον επιούσιο του κάθε Καρανίκα.

Όταν ξεκινήσει μια επένδυση, άλλος πιο «πειραγμένος» Υπουργός είναι ικανός να αλλάξει αναδρομικά τις χρήσεις γης, ώστε να ικανοποιήσει το κομματικό του ακροατήριο.

Η γραφειοκρατία έχει ως μοναδικό στόχο να δυσκολέψει τη ζωή των καπιταλιστών (από όπου προέρχονται οι επενδυτές).

Όταν δυσκολεύουν τα πράγματα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, θα προκηρύσσεται ένα δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα του οποίου καμία σημασία δεν θα έχει.

Η λειτουργία της δικαιοσύνης είναι ταυτισμένη με καθεστώς αρνησιδικίας και κανείς δεν μπορεί να βρει το δίκιο του κατά τη διάρκεια της σύντομης ύπαρξής του σε αυτόν τον κόσμο.

Η όποια νόμιμη γενική συνέλευση επιχειρηματικού φορέα κινδυνεύει να μετατρέπεται σε πολιορκία του Μεσολογγίου από τους ανεπάγγελτους συνδικαλιστές τους οποίους υποχρεώνεται να πληρώνει ο επενδυτής επιχειρηματίας.

Τα σύνορα της χώρας μπορούν να κλείνουν όποτε ο ΣΥΡΙΖΑ για εσωτερική κατανάλωση θα κλείνει το μάτι σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες τους οποίους θα αφήνει να λιάζονται σε σιδηροδρομικές γραμμές, λιμάνια και αν χρειαστεί αεροδρόμια αδιαφορώντας για τις ζημιές στους εξαγωγείς, τους μεταφορείς, τη διαθεσιμότητα πρώτων υλών κλπ.

Όταν υποψιάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα χάσει την εξουσία και τα προνόμιά της, θα προσπαθεί να τροποποιήσει τον εκλογικό νόμο ώστε να επιφέρει την μπαχαλοποίηση της δυνατότητας διακυβέρνησης της χώρας.

Το τραπεζικό σύστημα έχει απαξιωθεί, η ρευστότητα είναι σχεδόν μηδενική και η χώρα είναι η μοναδική στην Ευρώπη όπου υφίστανται περιορισμοί διακίνησης κεφαλαίων.

Δυστυχώς για όλους εμάς, κανένας αναπτυξιακός νόμος δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Διότι πολύ απλά οι ιδεολογικές αγκυλώσεις της ετερόκλητης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απέχουν ακόμη πολύ και να κατανοήσουν την έννοια της ανάπτυξης και τις προϋποθέσεις που χρειάζονται.

Υπάρχει όμως αναπτυξιακός δρόμος. Και είναι πολύ ευδιάκριτος αλλά και μοναδικός.

Να σηκωθούν να φύγουν.

Να επανέλθει η λογική.

Να σταματήσει να κυβερνάει την χώρα μια ομάδα περίεργων και ιδιόρρυθμων, οι οποίοι κατευθύνονται από μια επικίνδυνη ταξική λογική.

Διότι η ταξική λογική τους, δυστυχώς για όλους μας, δεν συνάδει με την παγκόσμια λογική της ανάπτυξης, τον τρόπο σκέψης των επενδυτών και τον τρόπο λειτουργίας των αγορών.

Επιτέλους φύγετε.

Γιώργος Βακόνδιος