του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Η αποχώρηση Νταβούτογλου από την πρωθυπουργία της Τουρκίας αποτελεί κατά την γνώμη μου, ακόμα μια τεράστια διπλωματική νίκη των ΗΠΑ-Ρωσίας και ιδιαίτερα του Βλαντιμίρ Πούτιν και μια ανυπολόγιστης ζημιάς διπλωματική – και όχι μόνο – ήττα της Μέρκελ και του Γερμανικού κατεστημένου.
Είναι πλέον πεντακάθαρο πως ΗΠΑ και Ρωσία έχουν συνάψει εδώ και καιρό μια.........
αγαστή συμφωνία για προφανείς «γεωοικονομικούς» λόγους. Απώτερος στόχος της συγκεκριμένης συνεργασίας είναι το – εκ νέου – μοίρασμα των πετρελαίων στην Μέση Ανατολή. Καλώς ή κακώς ο σουλτάνος – κοινώς – την ψώνισε και νόμιζε πως μπορεί να γίνει ο «νέος Κεμάλ» της Τουρκίας.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως την εποχή που η Ελληνική Μικρασιατική στρατιά αποδεκατιζόταν στους αφιλόξενους λόφους του Καλέ Γκρότο, ο παμπόνηρος Κεμάλ έκανε συμφωνίες με Σοβιετικούς, Γάλλους, Ιταλούς και κυρίως με τους Αμερικανούς για τα πετρέλαια τη Μοσούλης!!!
ΗΠΑ και Ρωσία βλέποντας τον αμετροεπή και ψωνισμένο Ερντογάν, να τους προσφέρει την ευκαιρία που έψαχναν, με συντονισμένες προσπάθειες άρχισαν την σταδιακή αποδόμηση του…
Στο συγκεκριμένο σχέδιο μπήκε «σφήνα» η Γερμανική διπλωματία, η οποία ανέκαθεν διεκδικούσε αναβάθμιση του ζωτικού της χώρου, δηλαδή των «γεωοικονομικών» της συμφερόντων… Η Μέρκελ και το Γερμανικό κατεστημένο μέσα στην δική τους διαχρονική αμετροέπεια νόμιζαν πως άδραξαν την ευκαιρία που έψαχναν και για τρίτη φορά (οι δύο προηγούμενες στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους) προσπάθησαν να αναβαθμίσουν την επιρροή τους στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Μέσης Ανατολής στηρίζοντας το «νεοοθωμανικό» Τουρκικό καθεστώς…
Ο άνθρωπος των Γερμανών, που υπηρετούσε με ευλάβεια την συγκεκριμένη στρατηγική δεν ήταν άλλος από τον Αχμέτ Νταβούτογλου. Η αποχώρηση του από την πρωθυπουργία της Τουρκίας αποτελεί ιδιαίτερο πλήγμα για την Ανγκελα Μέρκελ, η οποία έχει δαπανήσει χρόνο στην προσπάθειά της να οικοδομήσει σχέσεις εμπιστοσύνης μαζί του. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Γερμανίδα καγκελάριος συναντήθηκε αρκετές φορές με τον Νταβούτογλου από το περασμένο Φθινόπωρο έως τώρα, προκειμένου να συμφωνήσουν στις λεπτομέρειες της συμφωνίας για τους πρόσφυγες, ενώ έχει μεσολαβήσει και σε άλλους Ευρωπαίους ηγέτες για να τον εμπιστευτούν.
Να υπενθυμίσουμε πως οι σχέσεις Μέρκελ-Ερντογάν είναι ταραγμένες από το 2005, όταν εκείνη δήλωσε αντίθετη με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Έτσι, με τον Νταβούτογλου να βγαίνει από το κάδρο, η Γερμανία μένει και πάλι «μπουκάλα» στον πόλεμο συμφερόντων που μαίνεται στην Μέση Ανατολή.
Όσο για τον Ερντογάν; Η καρατόμηση Νταβούτογλου γίνεται για λόγους «επιβίωσης». Βλέποντας πως επί των ημερών του η Τουρκία κινδυνεύει να μικρύνει, λόγω της επικείμενης και νομοτελειακής ίδρυσης Κουρδικού κράτους, αντί να γίνει ξανά Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως ονειρευόταν, προσπαθεί με αυτή την κίνηση να εξευμενίσει Αμερικανούς και Ρώσους… Στην ουσία καρατομεί τον άνθρωπο της Μέρκελ, για να μην βρεθεί κρεμασμένος σε κάποια κεντρική πλατεία της Άγκυρας ή της Κωνσταντινούπολης…
Η αποχώρηση Νταβούτογλου από την πρωθυπουργία της Τουρκίας αποτελεί κατά την γνώμη μου, ακόμα μια τεράστια διπλωματική νίκη των ΗΠΑ-Ρωσίας και ιδιαίτερα του Βλαντιμίρ Πούτιν και μια ανυπολόγιστης ζημιάς διπλωματική – και όχι μόνο – ήττα της Μέρκελ και του Γερμανικού κατεστημένου.
Είναι πλέον πεντακάθαρο πως ΗΠΑ και Ρωσία έχουν συνάψει εδώ και καιρό μια.........
αγαστή συμφωνία για προφανείς «γεωοικονομικούς» λόγους. Απώτερος στόχος της συγκεκριμένης συνεργασίας είναι το – εκ νέου – μοίρασμα των πετρελαίων στην Μέση Ανατολή. Καλώς ή κακώς ο σουλτάνος – κοινώς – την ψώνισε και νόμιζε πως μπορεί να γίνει ο «νέος Κεμάλ» της Τουρκίας.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως την εποχή που η Ελληνική Μικρασιατική στρατιά αποδεκατιζόταν στους αφιλόξενους λόφους του Καλέ Γκρότο, ο παμπόνηρος Κεμάλ έκανε συμφωνίες με Σοβιετικούς, Γάλλους, Ιταλούς και κυρίως με τους Αμερικανούς για τα πετρέλαια τη Μοσούλης!!!
ΗΠΑ και Ρωσία βλέποντας τον αμετροεπή και ψωνισμένο Ερντογάν, να τους προσφέρει την ευκαιρία που έψαχναν, με συντονισμένες προσπάθειες άρχισαν την σταδιακή αποδόμηση του…
Στο συγκεκριμένο σχέδιο μπήκε «σφήνα» η Γερμανική διπλωματία, η οποία ανέκαθεν διεκδικούσε αναβάθμιση του ζωτικού της χώρου, δηλαδή των «γεωοικονομικών» της συμφερόντων… Η Μέρκελ και το Γερμανικό κατεστημένο μέσα στην δική τους διαχρονική αμετροέπεια νόμιζαν πως άδραξαν την ευκαιρία που έψαχναν και για τρίτη φορά (οι δύο προηγούμενες στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους) προσπάθησαν να αναβαθμίσουν την επιρροή τους στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Μέσης Ανατολής στηρίζοντας το «νεοοθωμανικό» Τουρκικό καθεστώς…
Ο άνθρωπος των Γερμανών, που υπηρετούσε με ευλάβεια την συγκεκριμένη στρατηγική δεν ήταν άλλος από τον Αχμέτ Νταβούτογλου. Η αποχώρηση του από την πρωθυπουργία της Τουρκίας αποτελεί ιδιαίτερο πλήγμα για την Ανγκελα Μέρκελ, η οποία έχει δαπανήσει χρόνο στην προσπάθειά της να οικοδομήσει σχέσεις εμπιστοσύνης μαζί του. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Γερμανίδα καγκελάριος συναντήθηκε αρκετές φορές με τον Νταβούτογλου από το περασμένο Φθινόπωρο έως τώρα, προκειμένου να συμφωνήσουν στις λεπτομέρειες της συμφωνίας για τους πρόσφυγες, ενώ έχει μεσολαβήσει και σε άλλους Ευρωπαίους ηγέτες για να τον εμπιστευτούν.
Να υπενθυμίσουμε πως οι σχέσεις Μέρκελ-Ερντογάν είναι ταραγμένες από το 2005, όταν εκείνη δήλωσε αντίθετη με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Έτσι, με τον Νταβούτογλου να βγαίνει από το κάδρο, η Γερμανία μένει και πάλι «μπουκάλα» στον πόλεμο συμφερόντων που μαίνεται στην Μέση Ανατολή.
Όσο για τον Ερντογάν; Η καρατόμηση Νταβούτογλου γίνεται για λόγους «επιβίωσης». Βλέποντας πως επί των ημερών του η Τουρκία κινδυνεύει να μικρύνει, λόγω της επικείμενης και νομοτελειακής ίδρυσης Κουρδικού κράτους, αντί να γίνει ξανά Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως ονειρευόταν, προσπαθεί με αυτή την κίνηση να εξευμενίσει Αμερικανούς και Ρώσους… Στην ουσία καρατομεί τον άνθρωπο της Μέρκελ, για να μην βρεθεί κρεμασμένος σε κάποια κεντρική πλατεία της Άγκυρας ή της Κωνσταντινούπολης…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου