του Αριστοτέλη Βασιλάκη
«Η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της Ανάστασης. Άλλον δεν έχει»… Ποιος το έγραψε αυτό; Μα φυσικά ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Νίκος Καζαντζάκης, ο οποίος αφορίστηκε από το «ιερατείο», επειδή απολάμβανε να σκανδαλίζει τους αυτοβούλως επαγγελματίες κήρυκες του Κυρίου, οι οποίοι για να διαφυλάξουν τα .....«αργύρια» τους, δίδασκαν και εξακολουθούν να διδάσκουν σκοταδισμό και μεσαίωνα…
Μπορεί ο Καζαντζάκης να θεωρείται ΑΘΕΟΣ ή ΑΘΡΗΣΚΟΣ αν θέλετε (δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία), αλλά πιο Χριστιανική φράση από την παραπάνω δεν έχω διαβάσει… Προφανώς και αφορίστηκε επειδή είσαγε καινά δαιμόνια, στην μεσαιωνική δημοκρατία του ιερατείου… Κι επειδή πάντα μ’ αρέσει να προσθέτω σ’ αυτά που διαβάζω και να τα προσαρμόζω στο σήμερα, θα συμπληρώσω πως αν είναι ν’ αναστηθούμε, με το καλό να σταυρωθούμε… Δεν έχει σημασία ο χρόνος που θα γίνει αυτό για την ασημαντότητα του ανθρώπου μέσα στην απειροσύνη της ιστορίας….
Ένας από τους μεγαλύτερους σταυρούς που σηκώνουν διαχρονικά οι άνθρωποι είναι το «δυστύχημα» πως ενώ έχουν μεγαλύτερη νοημοσύνη από τα υπόλοιπα θηλαστικά, εντούτοις είναι «τιμωρημένοι» από τον Θεό να χρησιμοποιούν ελάχιστο κομμάτι απ’ αυτήν… Εμφανιζόμαστε ως ενάρετοι και συνετοί άνθρωποι… Ως καλοί Χριστιανοί… Και την ίδια στιγμή κρατάμε την μύτη μας, όταν βλέπουμε μέσα στο ΜΕΤΡΟ ή στο λεωφορείο, κάποιον πρόσφυγα, που τυχαίνει να μυρίζει…
Αν ζούσε στις μέρες μας ο Χριστός, σίγουρα τα 5 καρβέλια και τα 2 ψάρια θα τα πολλαπλασίαζε για να φάνε οι πρόσφυγες… Δεν θα τους ξεχώριζε σε Χριστιανούς ή Μουσουλμάνους… Σε Έλληνες ή Σύρους ή Γερμανούς ή Πακιστανούς… Η αγάπη του Χριστού απευθύνεται σε όλους και κυρίους στους κατατρεγμένους και τους αμαρτωλούς…
Ακούω πολλούς νεοΈλληνες να περηφανεύονται για την ανωτερότητα του πολιτισμού μας και την ίδια στιγμή περιορίζουν ασφυκτικά το εύρος, την παγκοσμιότητα και την οικουμενικότητα του Ελληνισμού, με την μικρονοϊκή σκέψη τους… Είναι δεδομένο πως όταν (και αν ξυπνήσει) ο γίγαντας του Ελληνισμού, δεν θα κοιτάξει να συνθλίψει τους νάνους δυνάστες του… Πολύ απλά θα τους διδάξει για ακόμα μία φορά το ΦΩΣ.
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που Ελλάδα και Ορθοδοξία είναι «ένα και το αυτό»… Νύχι και κρέας, που λέγαν και οι παλιοί… Και όσοι προσπαθούν να τα ξεχωρίσουν, είναι σαν τους σκοταδιστές του «ιερατείου». Το Αναστάσιμο ΦΩΣ της γνώσης και της λυτρωτικής αλήθειας, στον προαιώνιο αγώνα ενάντια στον σκοταδισμό, της κακίας, της μισαλλοδοξίας και της ημιμάθειας…
Καλή Ανάσταση, στα μυαλά μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου