Οι Άγιες ημέρες πλησιάζουν. Στις εκκλησίες, οι ιερείς, με το λόγο του Ευαγγελίου, θα αναβιώσουν τα Πάθη του Χριστού, Τη Σταύρωση και την Ανάστασή του. Οι καμπάνες το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου θα ηχήσουν χαρμόσυνα και όλοι θα ανταλλάξουμε ευχές. «Χριστός Ανέστη!», «Αληθώς ο Κύριος!»
Όμως, ας αναρωτηθούμε, τι αντίκρισμα έχουν αυτές οι ευχές στη σκοτεινή πραγματικότητα που ζούμε. Όταν ο πόλεμος, το πιο ανήθικο, το πιο ολέθριο έγκλημα που συντελείται από μια ολιγαρχία του πλανήτη, σακατεύει χώρες, όπως.....
η Συρία, η Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη, η Υεμένη και πολλές άλλες και καταστρέφει ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Μήπως τα ευχολόγια δεν είναι αρκετά για την Ανάστασή του Κυρίου, αλλά χρειάζεται να κάνουμε το λόγο του, τη διδασκαλία του για την αγάπη, πράξη; Και πώς θα γίνει αυτό, αν παρακολουθούμε όλοι αδρανείς τη Σταύρωσή του κάθε μέρα και κάθε ώρα που ένα παιδί σκοτώνεται από σφαίρα πολέμου, μια μάνα θρηνεί το γιο της που χάθηκε στη μάχη, ένας άντρας κλαίει για το κομμένο από νάρκη πόδι του, ένα σπίτι πέφτει από βόμβα καταπλακώνοντας την οικογένεια που ζούσε σ` αυτό, μια βάρκα με πρόσφυγες, που ξεριζωμένοι από την πατρίδα τους αναζητούν ένα ασφαλές μέρος για να ζήσουν, βουλιάζει και το μαύρο κύμα του θανάτου καταπίνει αθώες ψυχές;
Μήπως είναι η ώρα όσα μαθαίνουν τα παιδιά μας από τα βιβλία τους να μη μείνουν στείρα γνώση, αλλά να τους δώσουμε την ευκαιρία να τα εφαρμόσουν στην πραγματική ζωή σε μια προσπάθεια βελτίωσης του κόσμου που θα ζήσουν;
Ας πάρουμε θέση, λοιπόν, κατά του εγκλήματος του πολέμου, υψώνοντας τη φωνή μας ενάντιά του! Ας ανάψουμε μια φλόγα της ειρήνης και ας φωτίσουμε το μυαλό και την ψυχή των παιδιών μας με το όραμα της ειρήνης και της δικαιοσύνης!
Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον! Με το παραπάνω σκεπτικό, το σχολείο μας αποφάσισε αύριο, Παρασκευή, 22-4-2016, να προβεί σε ένα αντιπολεμικό δρώμενο. Συγκεκριμένα, στις 11:00-12:00 οι μαθητές, μαζί με τους καθηγητές τους, θα κατέλθουν (σιωπηλά) τη λεωφόρο Παπαβασιλείου, κρατώντας στα χέρια τους ένα κλαδί ελιάς, καθώς και συνθήματα υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου, και θα καταλήξουν στην Πορτάρα, όπου θα ρίξουν ένα στεφάνι στο σχήμα της ειρήνης στη Μεσόγειο (το Κέντρο της Γης), στη θάλασσα που ενώνει τους λαούς.
Ας φτιάξουμε όλοι μαζί ένα ποτάμι ειρήνης και αγάπης!
Η ∆ιευθύντρια και ο σύλλογος καθηγητών του 2ου Γυμνασίου Νάξου
Όμως, ας αναρωτηθούμε, τι αντίκρισμα έχουν αυτές οι ευχές στη σκοτεινή πραγματικότητα που ζούμε. Όταν ο πόλεμος, το πιο ανήθικο, το πιο ολέθριο έγκλημα που συντελείται από μια ολιγαρχία του πλανήτη, σακατεύει χώρες, όπως.....
η Συρία, η Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη, η Υεμένη και πολλές άλλες και καταστρέφει ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Μήπως τα ευχολόγια δεν είναι αρκετά για την Ανάστασή του Κυρίου, αλλά χρειάζεται να κάνουμε το λόγο του, τη διδασκαλία του για την αγάπη, πράξη; Και πώς θα γίνει αυτό, αν παρακολουθούμε όλοι αδρανείς τη Σταύρωσή του κάθε μέρα και κάθε ώρα που ένα παιδί σκοτώνεται από σφαίρα πολέμου, μια μάνα θρηνεί το γιο της που χάθηκε στη μάχη, ένας άντρας κλαίει για το κομμένο από νάρκη πόδι του, ένα σπίτι πέφτει από βόμβα καταπλακώνοντας την οικογένεια που ζούσε σ` αυτό, μια βάρκα με πρόσφυγες, που ξεριζωμένοι από την πατρίδα τους αναζητούν ένα ασφαλές μέρος για να ζήσουν, βουλιάζει και το μαύρο κύμα του θανάτου καταπίνει αθώες ψυχές;
Μήπως είναι η ώρα όσα μαθαίνουν τα παιδιά μας από τα βιβλία τους να μη μείνουν στείρα γνώση, αλλά να τους δώσουμε την ευκαιρία να τα εφαρμόσουν στην πραγματική ζωή σε μια προσπάθεια βελτίωσης του κόσμου που θα ζήσουν;
Ας πάρουμε θέση, λοιπόν, κατά του εγκλήματος του πολέμου, υψώνοντας τη φωνή μας ενάντιά του! Ας ανάψουμε μια φλόγα της ειρήνης και ας φωτίσουμε το μυαλό και την ψυχή των παιδιών μας με το όραμα της ειρήνης και της δικαιοσύνης!
Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον! Με το παραπάνω σκεπτικό, το σχολείο μας αποφάσισε αύριο, Παρασκευή, 22-4-2016, να προβεί σε ένα αντιπολεμικό δρώμενο. Συγκεκριμένα, στις 11:00-12:00 οι μαθητές, μαζί με τους καθηγητές τους, θα κατέλθουν (σιωπηλά) τη λεωφόρο Παπαβασιλείου, κρατώντας στα χέρια τους ένα κλαδί ελιάς, καθώς και συνθήματα υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου, και θα καταλήξουν στην Πορτάρα, όπου θα ρίξουν ένα στεφάνι στο σχήμα της ειρήνης στη Μεσόγειο (το Κέντρο της Γης), στη θάλασσα που ενώνει τους λαούς.
Ας φτιάξουμε όλοι μαζί ένα ποτάμι ειρήνης και αγάπης!
Η ∆ιευθύντρια και ο σύλλογος καθηγητών του 2ου Γυμνασίου Νάξου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου