Γιατί κατάληψη;

Γράφει η Σοφία Κρητικού

Προς τους μαθητές που καταλαμβάνουν το σχολείο τους

Ιστορία 1^η

Ο Ισμαήλ αν και ζει με την οικογένειά του σε ένα χωριό δίπλα σε πετρελαιοπαραγωγό περιοχή στο νότιο Ιράν, έχει να αντιμετωπίσει άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Ο πατέρας του έφυγε για το Κουβέιτ αφήνοντας χρέη. Ο Ισμαήλ πρέπει να βοηθήσει τη μητέρα του, προκειμένου να ορθοποδήσουν οικονομικά. Βρίσκει μικροδουλειές. Αφού έβαλε ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι, αγοράζει ένα τετράδιο κι ένα μολύβι. Πρέπει να πάει σχολείο…. (Το παραπάνω αποτελεί το.....

θέμα της ταινίας «Τα παιδιά του πετρελαίου», η οποία στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα).

Ιστορία 2^η

Η Τζέην είναι μαθήτρια σ’ ένα Γυμνάσιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο δάσκαλός της στο μάθημα της ιστορίας κ. Σκότ Ακουλίνο, τους δίδαξε για τη γενοκτονία στο Σουδάν. Η Τζέην με το δάσκαλο της και τους συμμαθητές της άρχισαν μία καμπάνια αλληλεγγύης για τους συνομίληκους τους στο Σουδάν. Το 2012 μάζεψαν 30.000 δολάρια. ‘Πώς να τους βοηθήσουμε άραγε; Θα τους φτιάξουμε ένα σχολείο.  Έφτιαξαν το σχολείο και το περιέφραξαν για να μην μπορούν να πλησιάσουν τα άγρια θηρία.

Ιστορία 3^η

Στη Συρία και στο Ιράκ δρουν σκοτεινές δυνάμεις. Καταστρέφουν τα μουσεία, μαστιγώνουν τον πολιτισμό με κάθε τρόπο, παίρνουν ομήρους τους μαθητές από τα σχολεία. Παρ’ όλα αυτά τα παιδιά στη Συρία και το Ιράκ πηγαίνουν σχολείο.

Στα δικά μας

Σήμερα ο ρόλος της Κοινωνίας των πολιτών αρμόζει να είναι ακόμη πιο ενδυναμωμένος. Για να γίνει κάποιος ενεργός πολίτης στην κοινωνία, εκτός από γνώση θα πρέπει να επιθυμεί και να έχει την ικανότητα να συμμετέχει σε δράσεις σχετικές με θέματα που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, την υγεία, την πολιτιστική κληρονομιά, την επιστήμη, την ελευθερία έκφρασης κ.ά  Αυτές οι δεξιότητες που πρέπει να έχει κάποιος για να είναι ενεργός πολίτης διδάσκονται στο σχολείο και δομούνται μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον.

 Δεν επιτελούσε το σχολείο πάντα ολοκληρωμένα αυτόν τον ρόλο. Έχουν γίνει αγώνες ώστε να αναπτυχθεί το σημερινό δημοκρατικό προφίλ του σχολείου. Παλιά συνωστίζονταν 40- 50  και παραπάνω μαθητές σε τεράστιες αίθουσες. Ο εκπαιδευτικός, μη μπορώντας κι αλλιώς, εστίαζε κυρίως στην γνωσιοκεντρική ανάπτυξη των μαθητών του. Η συζήτηση, οι ομαδικές δραστηριότητες, οι εκδηλώσεις δεν ήταν εύκολο να πραγματοποιηθούν και πολλές φορές απουσίαζαν ολοσχερώς από το σχολείο. Έχουμε κάνει πολλές πορείες και κινητοποιήσεις για να κερδίσουμε ένα καλύτερο σχολείο.

Σήμερα οι μαθητές εκπροσωπούνται από τα συμβούλιά τους. Έχουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν δράσεις και εκδηλώσεις. Μπορούν να οργανώσουν δραστηριότητες και κινητοποιήσεις. Με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούν να γνωστοποιήσουν στους αρμόδιους τις ενστάσεις τους και  τους προβληματισμούς τους, μπορούν  να προκαλέσουν και να συμμετέχουν σε συζητήσεις που αφορούν τα προβλήματά τους. Σε παλιότερες εποχές που οι έφηβοι δεν είχαν όλες αυτές τις δυνατότητες κατέφευγαν - σαν έσχατο μέσο - στην κατάληψη.

Άραγε σήμερα οι μαθητές του ΓΕΛ Νάξου, που για 3^η εβδομάδα έχουν κλείσει το σχολείο (για 6^η συνεχόμενη χρονιά την ίδια περίοδο) και οι μαθητές του 1^ου Γυμνασίου που πρόσφατα έκλεισαν το σχολείο τους εξάντλησαν όλους τους τρόπους αγώνα προτού καταφύγουν στην κατάληψη;  Πριν καταφύγουν στο κλείσιμο του σχολείου, που με τον τρόπο τους φαίνεται πόσο το απαξιώνουν, πόσες επιστολές έστειλαν στους αρμόδιους; Πόσα άρθρα έστειλαν στα ΜΜΕ του τόπου μας; Πόσες κινητοποιήσεις έκαναν; Πόσες φορές προκάλεσαν συζητήσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν; Πόσες φορές πραγματοποίησαν ειρηνικές, δημοκρατικές πορείες κατά τις οποίες δημοσίευσαν τα αιτήματά τους στην τοπική κοινωνία; Πόσες συνεντεύξεις έδωσαν; Με πόσες σχολικές εφημερίδες εκφράστηκαν; Πόσες δημόσιες συζητήσεις της σχολικής κοινότητας προκάλεσαν; Πόσες αποχές διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν;  Οι αγώνες απαιτούν κόπο, δουλειά και θυσίες. Κανείς δε λέει ότι το σημερινό σχολείο δεν έχει προβλήματα, Όταν όμως έχεις μια πληγή στο δάκτυλό σου δεν το κόβεις. Δεν κλείνεις το σχολείο για να λύσεις τα προβλήματά του.

Αγαπητοί μου μαθητές, γνωρίζετε άραγε τους κινδύνους που διατρέχετε; Πέρα από την απαξίωση του δημόσιου σχολείου που εντείνετε, τι έχετε να πείτε για το Bullying που αναμφισβήτητα συμβαίνει ; Πώς αντιμετωπίζετε αυτό το πρόβλημα κατά την κατάληψη χωρίς επιβλέποντες ενήλικες; Τι έχετε να πείτε για τους επιτήδειους που επωφελούνται;

Ζητώ συγγνώμη από τους μαθητές μου, γιατί μάλλον δεν κατάφερα τα  3 χρόνια που δίδασκα μερικούς από αυτούς στο Γυμνάσιο να τους τονίσω, όσο θα έπρεπε, τα παραπάνω. Τους παρακαλώ να λήξουν την κατάληψη.

Με Αγάπη και Εκτίμηση

Σοφία Κρητικού, Ελληνίδα, μητέρα, εκπαιδευτικός, αγωνίστρια για ένα καλύτερο σχολείο