Ταινία του Ματζίντ Ματζιντί
την Πέµπτη 19 Μαρτίου στις 9 µ.µ., στην αίθουσα του Πνευµατικού Κέντρου της
Καθολικής Μητρόπολης, στο Κάστρο.
Λίγα λόγια για το έργο:
Ο Αλί χάνει τα παπούτσια της αδελφής του, και τα δύο παιδιά αναγκάζονται να µοιράζονται εναλλάξ το
ίδιο ζευγάρι αθλητικά παπούτσια για να πηγαίνουν στο σχολείο. Ένας αγώνας δρόµου, που το τρίτο
έπαθλο είναι ένα ζευγάρι παπούτσια, δίνει ελπίδες στον Αλί ότι θα αναπληρώσει την απώλεια.
Η συνέχεια επί της οθόνης…
Σύντοµη κριτική:
Τα παιδιά του Παραδείσου, τρίτη ταινία του.....
σηµαντικού Ιρανού σκηνοθέτη Ματζίντ Ματζιντί, είναι µια
τρυφερή ταινία για την αγνότητα και την καλοσύνη που κρύβει η παιδική ψυχή και εντάσσεται στην
σπουδαία παράδοση του Ιρανικού κινηµατογράφου για τις ταινίες µε παιδιά (Κιαροστάµι, Παναχί, κ.λ.π.)
Είναι µια ταινία µε πρωταγωνιστές δυο µικρά αδέρφια που αγαπούν το ενα το άλλο και ακόµα
περισσότερο τους γονείς τους. Ωστόσο στην ταινία του Ματζιντί, η οποία έχει ένα πολύ ενδιαφέρον
ντοκιµαντερίστικο στοιχείο, οι ενήλικες απουσιάζουν χαρακτηριστικά και όταν υπάρχουν, παρουσιάζονται
αδύναµοι, άβουλοι να συµπράξουν µε τα παιδιά ή να καθοδηγούνται από αυτά. Μοναδική στιγµή στην
οποία το αγόρι και ο πατέρας συνυπάρχουν, είναι η εκπληκτική σκηνή στην οποία πηγαίνουν στη
συνοικία των πλουσίων, σε µια σεκάνς που παραπέµπει ευθέως στην κορυφαία ταινία του ιταλικού
νεορρεαλισµού Ο Κλέφτης των ποδηλάτων του Βιττόριο Ντε Σίκα. Ο Ματζιντί επιλέγει λιτή σκηνοθεσία
που παραπέµπει στα ελάχιστα µέσα κινηµατογράφησης αλλά ακόµα και έτσι καταφέρνει να αποδώσει
στο έπακρο τον συναισθηµατικό κόσµο και το ψυχικό µεγαλείο των πρωταγωνιστών του. Σε µια φτωχική
κοινωνία που όµως ξεχειλίζει ανθρωπιά και αισιοδοξία, η απώλεια των παπουτσιών δεν ανακοινώνεται
στους γονείς όχι από φόβο αλλά από αξιοπρέπεια: «Μην το πεις στο µπαµπά. Δεν έχει λεφτά. Θα
δανειστεί να σου πάρει καινούρια», λέει κάποια στιγµή ο Αλί στην αδελφή του. Η ταινία είναι µια σπουδή
πάνω στην εγκράτεια και την επιθυµία, µια βαθιά ανθρωπιστική ταινία µε εκπληκτικές ερµηνείες από
τους δυο µικρούς πρωταγωνιστές. (πηγή: ishow.gr)
Προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 1997.
την Πέµπτη 19 Μαρτίου στις 9 µ.µ., στην αίθουσα του Πνευµατικού Κέντρου της
Καθολικής Μητρόπολης, στο Κάστρο.
Λίγα λόγια για το έργο:
Ο Αλί χάνει τα παπούτσια της αδελφής του, και τα δύο παιδιά αναγκάζονται να µοιράζονται εναλλάξ το
ίδιο ζευγάρι αθλητικά παπούτσια για να πηγαίνουν στο σχολείο. Ένας αγώνας δρόµου, που το τρίτο
έπαθλο είναι ένα ζευγάρι παπούτσια, δίνει ελπίδες στον Αλί ότι θα αναπληρώσει την απώλεια.
Η συνέχεια επί της οθόνης…
Σύντοµη κριτική:
Τα παιδιά του Παραδείσου, τρίτη ταινία του.....
σηµαντικού Ιρανού σκηνοθέτη Ματζίντ Ματζιντί, είναι µια
τρυφερή ταινία για την αγνότητα και την καλοσύνη που κρύβει η παιδική ψυχή και εντάσσεται στην
σπουδαία παράδοση του Ιρανικού κινηµατογράφου για τις ταινίες µε παιδιά (Κιαροστάµι, Παναχί, κ.λ.π.)
Είναι µια ταινία µε πρωταγωνιστές δυο µικρά αδέρφια που αγαπούν το ενα το άλλο και ακόµα
περισσότερο τους γονείς τους. Ωστόσο στην ταινία του Ματζιντί, η οποία έχει ένα πολύ ενδιαφέρον
ντοκιµαντερίστικο στοιχείο, οι ενήλικες απουσιάζουν χαρακτηριστικά και όταν υπάρχουν, παρουσιάζονται
αδύναµοι, άβουλοι να συµπράξουν µε τα παιδιά ή να καθοδηγούνται από αυτά. Μοναδική στιγµή στην
οποία το αγόρι και ο πατέρας συνυπάρχουν, είναι η εκπληκτική σκηνή στην οποία πηγαίνουν στη
συνοικία των πλουσίων, σε µια σεκάνς που παραπέµπει ευθέως στην κορυφαία ταινία του ιταλικού
νεορρεαλισµού Ο Κλέφτης των ποδηλάτων του Βιττόριο Ντε Σίκα. Ο Ματζιντί επιλέγει λιτή σκηνοθεσία
που παραπέµπει στα ελάχιστα µέσα κινηµατογράφησης αλλά ακόµα και έτσι καταφέρνει να αποδώσει
στο έπακρο τον συναισθηµατικό κόσµο και το ψυχικό µεγαλείο των πρωταγωνιστών του. Σε µια φτωχική
κοινωνία που όµως ξεχειλίζει ανθρωπιά και αισιοδοξία, η απώλεια των παπουτσιών δεν ανακοινώνεται
στους γονείς όχι από φόβο αλλά από αξιοπρέπεια: «Μην το πεις στο µπαµπά. Δεν έχει λεφτά. Θα
δανειστεί να σου πάρει καινούρια», λέει κάποια στιγµή ο Αλί στην αδελφή του. Η ταινία είναι µια σπουδή
πάνω στην εγκράτεια και την επιθυµία, µια βαθιά ανθρωπιστική ταινία µε εκπληκτικές ερµηνείες από
τους δυο µικρούς πρωταγωνιστές. (πηγή: ishow.gr)
Προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 1997.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου