Όλοι οι αντιμνημονιακοί να φορέσουμε γραβάτες…

του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Μ’ αυτά που βλέπω να γίνονται από την στιγμή που ξεκίνησε η διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, προτείνω σε όλους όσους έχουν το κουράγιο να εξακολουθούν να αντιστέκονται στην μνημονιακή λαίλαπα, να φορέσουν γραβάτες… Έτσι για σπάσιμο, στους αιώνιους γλύφτες, προσκυνημένους και παρατρεχάμενους της εκάστοτε εξουσίας, που ......αλλάζουν δέρμα σαν τα φίδια…

Από την ημέρα που ανέλαβε ο Τσίπρας την διακυβέρνηση της χώρας και έκανε μόδα την κουστουμιά χωρίς γραβάτα, όλοι οι μνημονιακοί «αιώνια φιλοκυβερνητικοί» πέταξαν τις γραβάτες τους και βγήκαν παγανιά για νέες κονόμες…

Στα υπουργεία, στις δημόσιες υπηρεσίες και στον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα, χιλιάδες «στελέχη» κυκλοφορούν πλέον χωρίς γραβάτα και κόντρα πλακέ μαλλί… Όπως κάποτε, όταν κυκλοφορούσαν με ζιβάγκο… Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του εκάστοτε ηγέτη, που σαν χαρισματικός ηθοποιός σέρνει το «καράβι της επιτυχίας»… Δηλαδή της ρεμούλας και της αρπαχτής, των παρατρεχάμενων, σε βάρος όλων των κορόιδων που διάγουν βίο με τον σταυρό στο χέρι…

Ρώτησα κάποτε έναν «φίλο», ο οποίος σήμερα είναι ένας από τους πιο προβεβλημένους επιχειρηματίες και βέβαια δεν έχω πια καμία επαφή μαζί του, τι κόμμα είναι και μου απάντησε το εξής σοφό: «Είμαι με την εκάστοτε κυβέρνηση»… Δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση, ότι ο συγκεκριμένος «φίλος» ανέβηκε πολύ ψηλά… Βρήκε τον τρόπο, να μπλέκεται και να διαπλέκεται με την ιερή αγελάδα του κράτους, που θρέφει παλικάρια… Και τα κατάφερε… Μπράβο του… Μπορεί να έχασε φίλους, αλλά δημιούργησε το δικό του success story…

Γι’ αυτό σας λέω, προτείνω σε όσους ρομαντικούς εναπομείναντες έχουν το κουράγιο να εξακολουθούν να αντιστέκονται στα μνημόνια, να φορέσουν γραβάτες… Έτσι για σπάσιμο στον Τσίπρα… Το προτείνω και στον φίλο μου (κανονικός φίλος) το Νίκο, που τον κυνηγούν θεοί και δαίμονες…

Έτσι κι αλλιώς η γραβάτα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα άψυχο αξεσουάρ… Δεν συμβολίζει και τίποτα το ιδιαίτερο… Η αξιοπρέπεια, η αξία και η ηθική δεν αγοράζονται, ούτε με γραβάτες, ούτε με λεφτά, ούτε με ρουφιανιλίκι, ούτε με κρατικοδίαιτες μπίζνες…

Οι πραγματικές αξίες της ζωής είναι ξεκάθαρα πνευματικές και άυλες… Έννοιες όπως η καλοσύνη, η αλληλεγγύη, η φιλία, η αξιοπρέπεια και η εντιμότητα δεν αγοράζονται, ούτε με τα λεφτά όλου του κόσμου…

Κι επειδή ζούμε στην εποχή, όπου το πατροπαράδοτο θέατρο σκιών, έχει μετατραπεί σε καραγκιοζιλίκι, προτείνω να δημιουργηθεί το κίνημα της γραβάτας… Αν και γνωρίζω πως αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπερδευτούμε πάλι… Κι εκεί που το 62% ψηφίζουμε ΟΧΙ στην λιτότητα και τα μνημόνια, τελικά να εκλέγεται το ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ με ποσοστό 85%...

Ψιλά γράμματα θα μου πείτε… Σημασία έχει να είναι καλά ο ηγέτης ηθοποιός… Να οδηγεί το καράβι στα «θολά νερά» της κρατικοδίαιτης ευμάρειας για τους λίγους κι εκλεκτούς… Δηλαδή για εκείνους τους «έξυπνους», που έχουν κάνει επάγγελμα να ρίχνουν όλους τους υπόλοιπους προς όφελος τους…

Θα με συγχωρήσετε για το σημερινό, εσωστρεφές και ενδεχομένως αυτοκριτικό κείμενο… Είναι η εσωτερική οργή που νοιώθει κανείς, όταν συνειδητοποιεί πως οι προσδοκίες του αποδείχτηκαν φρούδες… Ευτυχώς που στην περίπτωση μου, η οργή κρατάει δευτερόλεπτα και μετατρέπεται σε παραγωγικό αγώνα ανατροπής της κατάστασης… Κι επειδή σαν κι εμένα είναι πάρα πολλοί, είναι νομοτελειακό, πως πολύ σύντομα θα έχουμε ΑΛΛΑΓΕΣ συντελιακού τύπου… Με ή χωρίς γραβάτες…