Παρασκευή, Δεκεμβρίου 11, 2015

Τα φίδια που αλλάζουν δέρμα και οι τάσεις φυγής του Τσίπρα

του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Προκαλεί θυμηδία το γεγονός πως από την ημέρα που ανέλαβε ο Τσίπρας την διακυβέρνηση της χώρας, όλοι οι «αιώνια φιλοκυβερνητικοί» βγήκαν παγανιά για νέες κονόμες κι αρπαχτές… Ανάλογες του πάρτι ρεμούλας που στήθηκε διαχρονικά στα χρόνια της μεταπολίτευσης… Οι αιώνιοι γλύφτες, προσκυνημένοι και παρατρεχάμενοι της εκάστοτε εξουσίας, που αλλάζουν δέρμα σαν τα φίδια, είναι πάλι εδώ και ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα…
Στα υπουργεία, στις δημόσιες υπηρεσίες και στον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα, χιλιάδες «στελέχη» κυκλοφορούν πλέον χωρίς γραβάτα και κόντρα πλακέ μαλλί… Όπως κάποτε, όταν......
κυκλοφορούσαν με ζιβάγκο… Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του εκάστοτε ηγέτη, που σαν χαρισματικός ηθοποιός σέρνει το «καράβι της επιτυχίας»… Δηλαδή της ρεμούλας και της αρπαχτής, των παρατρεχάμενων, σε βάρος όλων των κορόιδων που διάγουν βίο με τον σταυρό στο χέρι…

Ρώτησα κάποτε έναν «φίλο», ο οποίος σήμερα είναι ένας από τους πιο προβεβλημένους επιχειρηματίες και βέβαια δεν έχω πια καμία επαφή μαζί του, τι κόμμα είναι και μου απάντησε το εξής σοφό: «Είμαι με την εκάστοτε κυβέρνηση»… Δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση, ότι ο συγκεκριμένος «φίλος» ανέβηκε πολύ ψηλά… Βρήκε τον τρόπο, να μπλέκεται και να διαπλέκεται με την ιερή αγελάδα του κράτους, που θρέφει παλικάρια… Και τα κατάφερε… Μπράβο του… Μπορεί να έχασε φίλους, αλλά δημιούργησε το δικό του success story…

Προτείνω λοιπόν σε όσους ρομαντικούς εναπομείναντες έχουν το κουράγιο να εξακολουθούν να αντιστέκονται και ν’ ακολουθούν τον δύσκολο δρόμο του Ηρακλή, να φορέσουν γραβάτες… Έτσι για σπάσιμο στους μιμητές του Τσίπρα…

Έτσι κι αλλιώς η γραβάτα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα άψυχο αξεσουάρ… Δεν συμβολίζει και τίποτα το ιδιαίτερο… Η αξιοπρέπεια, η αξία και η ηθική δεν αγοράζονται, ούτε με γραβάτες, ούτε με λεφτά, ούτε με ρουφιανιλίκι, ούτε με κρατικοδίαιτες μπίζνες…

Οι πραγματικές αξίες της ζωής είναι ξεκάθαρα πνευματικές και άυλες… Έννοιες όπως η καλοσύνη, η αλληλεγγύη, η φιλία, η αξιοπρέπεια και η εντιμότητα δεν αγοράζονται, ούτε με τα λεφτά όλου του κόσμου…

Κι επειδή ζούμε στην εποχή, όπου το πατροπαράδοτο θέατρο σκιών, έχει μετατραπεί σε καραγκιοζιλίκι, προτείνω να δημιουργηθεί το κίνημα της γραβάτας… Αν και γνωρίζω πως αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπερδευτούμε πάλι… Κι εκεί που το 62% ψηφίζουμε ΟΧΙ στην λιτότητα και τα μνημόνια, τελικά να εκλέγεται το ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ με ποσοστό 85%…

Ψιλά γράμματα θα μου πείτε… Σημασία έχει να είναι καλά ο πολυχρονεμένος ηγέτης ηθοποιός… Να οδηγεί το καράβι στα «θολά νερά» της κρατικοδίαιτης ευμάρειας για τους λίγους κι εκλεκτούς… Δηλαδή για εκείνους τους «έξυπνους», που έχουν κάνει επάγγελμα να ρίχνουν όλους τους υπόλοιπους προς όφελος τους…

Έχω την πεποίθηση πως ο ίδιος ο Τσίπρας, νοιώθει λίγο άβολα με όλ’ αυτά… Κρίνοντας εντελώς φυσιογνωμικά, αφού δεν έχει τύχει να τον γνωρίσω, πιστεύω πως είναι ένας απλό άνθρωπος, ο οποίος στην πορεία της ζωής του απέκτησε – θεμιτές – πολιτικές φιλοδοξίες, οι οποίες ευοδώθηκαν και με το παραπάνω…

Έχω επίσης την αίσθηση πως ο πρωθυπουργός διακατέχεται ήδη από τάσεις φυγής… Άλλωστε δεν είναι και μικρό πράγμα – μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα – να του έχουν λάχει τόσο εντυπωσιακές οβιδιακές μεταμορφώσεις, σε όλα τα επίπεδα… Ειλικρινά δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στην θέση του… Αντιλαμβάνομαι πόσο βαρύ είναι το ψυχολογικό βάρος…

Bookmark and Share
Blog Widget by LinkWithin

Δεν υπάρχουν σχόλια :